หนิงอวี้ชิงหวานใจนายทหารยุค 1980

"เร็วเข้าสิจ๊ะ แขกรออยู่" อวี้ชิงกดดันผ่านไมค์ ทำให้สายตาทุกคู่จับจ้องไปที่หนิงเหมย
หนิงเหมยไม่มีทางเลือก จำใจต้องเดินปั้นยิ้มขึ้นเวทีไป
"พี่อวี้ชิงคะ หนูไม่ได้ถือกระเป๋าพี่ไว้นะคะ"
เมื่อหนิงเหมยเดินขึ้นมาถึงบนเวที อวี้ชิงอาศัยจังหวะที่ยื่นไมค์ให้ แกล้งเซเล็กน้อยแล้วดึงแขนหนิงเหมยให้มายืนแทนที่ตำแหน่งของเธอ ส่วนตัวเองเบี่ยงตัวออกไปยืนด้านข้างที่โครงสร้างแข็งแรงกว่า
"อ้าวเหรอ พี่คงจำผิด มายืนตรงนี้สิจ๊ะ จะได้ช่วยพี่พูด"
"ว้าย" หนิงเหมยร้องเสียงหลงเมื่อถูกดึงมายืนกลางเวที
ทันใดนั้น...
กร๊อบ! โครม!
แผ่นไม้ปูพื้นเวทีตรงจุดที่หนิงเหมยยืนยุบฮวบลงไปทันทีเพราะรับน้ำหนักแรงกระแทกไม่ไหว ร่างของหนิงเหมยร่วงลงไปในช่องโหว่นั้นครึ่งตัว
"กรี๊ดดดดดด"
เสียงกรีดร้องของหนิงเหมยดังลั่นงาน กระโปรงสีชมพูฟูฟ่องของเธอเปิดเปิงขึ้นจนเห็นกางเกงชั้นในลายลูกไม้สีดำชัดเจน ขาชี้ฟ้าอย่างน่าอับอาย
แขกเหรื่อในงานแตกตื่นตกใจ รีบเข้ามาดูเหตุการณ์ เสียงซุบซิบเริ่มดังขึ้น
"ตายจริง นั่นลูกสาวคนเล็กไม่ใช่เหรอ"
"ทำไมใส่กางเกงในแบบนั้นล่ะ ดูไม่เรียบร้อยเลย"
"เวทีพังได้ยังไงกัน อันตรายจริงเชียว ดีนะที่คุณหนูใหญ่ไม่เป็นไร"
อวี้ชิงแสร้งทำหน้าตกใจสุดขีด ยกมือทาบอก "ว้าย น้องเหมย เป็นอะไรไหม ตายแล้ว พื้นตรงนั้นมัน..."
เซียวเฟิงหยางที่เฝ้าดูอยู่ข้างล่างรีบวิ่งขึ้นมาบนเวที แต่แทนที่จะไปช่วยหนิงเหมย เขากลับรวบตัวอวี้ชิงเข้ามากอดแน่นเพื่อกันเธอออกจากจุดอันตราย
"คุณเจ็บตรงไหนไหมอวี้ชิง" เขาถามด้วยความห่วงใย