ตัวประกอบเช่นข้า ไฉนถึงมีบทบาทได้เล่า

สวรรค์ช่างเล่นตลก ส่งข้ามาเกิดใหม่ในนิยายประโลมโลกที่อ่านค้างไว้ มิหนำซ้ำยังให้มาสวมร่าง 'หลินว่านหรู' คุณหนูสี่ผู้จืดจาง บุตรีอนุภรรยาที่ไร้ตัวตน ซึ่งมีชะตาต้องตกตายอย่างน่าอนาถในบทที่สาม!
เพื่อรักษาชีวิตน้อยๆ นี้ ข้าจึงปวารณาตัวว่าจะขอเป็นเพียงอากาศธาตุ ไม่แย่งชิงดีเด่น ไม่ฉายแววความงาม ไม่ข้องเกี่ยวกับตัวละครหลัก ข้าจะใช้ชีวิตเงียบๆ ปลูกผัก จิบชา แล้วแต่งงานกับบัณฑิตต๊อกต๋อยสักคนก็พอ
แต่ไฉน... ท่านอ๋องหน้าตายผู้นั้นถึงเอาแต่จ้องข้าเขม็ง แถมยังชอบโยนเผือกร้อนๆ เข้ามาในมือข้าอยู่เรื่อย "เปิ่นหวาง*รู้สึกว่าสตรีผู้นี้ น่าสนใจยิ่งนัก"
ได้โปรดเถิดเพคะท่านอ๋อง! ข้าเป็นเพียงตัวประกอบ ส่วนบทรักหวานซึ้งตรึงใจนั่น ท่านต้องไปเล่นกับพี่สาวข้า... มิใช่หรือ!?