นักศึกษาฝึกงานคนนี้ของผม

"นักศึกษาคนอื่นคือความรับผิดชอบ... แต่นักศึกษาฝึกงานคนนี้คือ ‘ความลับ’ ที่ผมไม่อาจปล่อยมือ"
​ศาสตราจารย์ ดร.อนาวินท์ (อธิการบดีผู้เยือกเย็น) ใช้ ‘การฝากงาน’ เป็นข้ออ้างในการควบคุม แทนไท (นักศึกษา สถาปัตย์จอมซุ่มซ่าม) ให้อยู่ในสายตา สัปดาห์ละสองครั้งในห้องทำงานลับ มีเพียงกาแฟใส่นมพิเศษที่เป็นพยานรักเงียบๆ... จนความมั่นใจของศิษย์ กลายเป็นความมักมากในหัวใจของอาจารย์