ข้าคือฮูหยินที่สามีชิงชังรังเกียจ

เหยาฟู่หลานนั่งอยู่ในห้องหอที่ถูกประดับประดาด้วยสีแดงชาด นางกำลังประหม่าทว่าก็รอคอยเจ้าบ่าวอย่างมีความสุขยิ่งนัก พิธีกราบไหว้ฟ้าดินจบสิ้นลงไปแล้ว ตอนนี้ลู่ต้าซวินคงกำลังดื่มสุราต้อนรับแขกเหรื่อที่มาร่วมงาน เขาคงเข้าหอในเวลาดึกเสียหน่อย

เหยาฟู่หลานย่อมเข้าใจดี ต่อให้ต้องรอนานเท่าใดนางยินดีรอคอย เพราะนางรอคอยวันนี้มานานแสนนานแล้ว รออีกสักหน่อยก็ไม่เป็นไร

ทว่าจนแล้วจนรอด รอมาจนถึงยามจื่อ(23.00-24.59 น.) สามีก็ยังไม่มา นางเริ่มรู้สึกแปลกๆ ลางสังหรณ์บอกว่านี่มิใช่เรื่องปกติ

"คุณหนูๆ! เกิดเรื่องใหญ่แล้วเจ้าค่ะ!" ปี้อันกระหืดกระหอบรีบเข้าไปรายงาน

"เกิดเรื่องอันใดขึ้นกับซื่อจื่อ!" เหยาฟู่หลานลุกขึ้นจากเตียง คิดว่าเกิดเหตุการณ์ร้ายแรงอันใดขึ้นกับคนรัก

"คุณหนู ท่านไม่รู้อันใด วันนี้จวนสกุลลู่มิได้แต่งท่านเข้ามาเพียงผู้เดียวเจ้าค่ะ ยังแต่งคุณหนูสามจวนคหบดีตู้เข้ามาเป็นอนุด้วย!" ปี้อันรีบรายงานในสิ่งที่ได้ยินมา

"อะไรนะ!" เหยาฟู่หลานอึ้งงัน วันนี้คนรักมิได้แต่งนางเข้ามาเพียงคนเดียว! แต่ยังแต่งผู้อื่นเข้ามาด้วยหรือนี่!
นี่มันอันใดกัน! เกิดเรื่องอันใดขึ้นกันแน่!