พลิกชะตาตัวประกอบ

คำโปรย

นางตายซ้ำแล้วซ้ำเล่า… เก้าครั้ง โดยไม่รู้ สาเหตุ ในวันที่นางสิ้นใจ ครอบครัวกลับไม่หลั่งน้ำตาสักหยด ชาตินี้คือชาติที่สิบ... อาจจะเป็นโอกาสสุดท้ายที่จะได้พลิกชะตาของตนเอง


......................... บทนำ ................................


นางคือ... กู้ชิงอวี่คุณหนูรองสกุลกู้ ชีวิตที่ดู เหมือนเพรียบพร้อม บิดาเป็นอัครมหาเสนาบดีขุนนางขั้นหนึ่งผู้ทรงอำนาจ มารดาเคยเป็นสตรีอันดับหนึ่ง งดงาม ดั่งบุปผาใต้เเสงจันทร์ ทั้งสองคนดูเหมือนรักนางมาก

แต่นางรู้ดี…

ความรักที่ได้รับไม่เคยเทียบเท่าพี่สาวได้เลยสักนิด นางเปรียบดอกไม้ล้ำค่าของตระกูล ผู้เพียบพร้อม อ่อนหวาน

ทั้งที่เดิมทีชีวิตกู้ชิงอวี่ควรจะราบรื่น แต่มีสิ่งหนึ่งที่พลิกชะตาชีวิตทั้งหมด... คือนาง ‘ไม่เคยมีชีวิตอยู่ถึงอายุสิบแปดปี’ เลยสักครั้ง!

ทุกครั้งที่ใกล้วัยสิบแปด นางก็จะตาย!ตายอย่างไม่มีสาเหตุ! ราวกับเพียงหลับไปแล้วไม่ตื่น ทุกครั้งที่ร่างสิ้นลมหายใจ แสงสีขาวประหลาดจะดึงนางกลับมายังวัยสิบเจ็ด

และไม่ว่าจะทำอย่างไร...

นางก็มีชีวิตอยู่ต่อได้ไม่เกินสองวันก่อนจะตายซ้ำอย่างไร้เหตุผลอีก นางพยายามหาคำตอบ ทั้งตรวจพิษ ตรวจโรค แต่ก็ไม่เคยพบสาเหตุเลยสักครั้ง

นางจึงตายแบบนี้มาแล้ว… ถึงเก้าครั้ง!

เเต่ครั้งที่เก้านี้ไม่เหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา... วิญญาณของนางไม่ได้ถูกส่งเข้าสู่ปรโลกทันที กลับล่องลอยอยู่ในจวน จนได้เห็นงานศพของตัวเองเป็นครั้งแรก!

โลงศพไม้จันทน์ตั้งเด่นอยู่กลางเรือนควันธูปลอยอ้อยอิ่ง แต่บรรยากาศกลับเงียบสงบ บิดามารดามองโลงศพด้วยสีหน้าเรียบเฉย พี่สาวของนางก้มหน้าซับผ้าเช็ดหน้า แต่ผ้ากลับแห้งสนิท ไม่มีน้ำตาให้เห็นสักหยด

ยิ่งไปกว่านั้นคู่หมั้นของนาง ดวงตาที่มองโลงศพนิ่งราวรูปปั้น และลึกลงไปในแววตานั้น… กลับมีประกายคล้ายความยินดีซ่อนอยู่ความเจ็บปวดพลันแล่นวาบในอกของนางที่เป็นเพียงวิญญาณ จนแทบแตกสลายกลายเป็นผุยผง

แต่ในมุมมืด กลับมีเงาคนหนึ่งที่ยืนเงียบงัน เเม้ไม่มีน้ำตา แต่แววตาของเขากลับเต็มไปด้วยความเจ็บปวดราวกับทั้งโลกทั้งใบพังทลาย เขาคือ... หวังเซียวหาน

เป็นบุตรบุญธรรมของพ่อครัวใหญ่ ผู้เติบโตมากับนางตั้งแต่เด็ก ทั้งฝึกวรยุทธ์ด้วยกัน ทั้งผ่านเรื่องราวมากมายร่วมกัน

ชายผู้เป็นรักแรก… และเป็นคนเดียวที่รักนางหมดหัวใจอย่างแท้จริง

ยังไม่ทันที่กู้ชิงอวี่จะได้มองนานนัก แสงสว่างเจิดจ้าก็ห่อหุ้มวิญญาณ กระชากนางไปสู่แดนปรโลกอีกครั้ง

ในทุกๆครั้ง เมื่อมาถึงแดนปรโลก นางยังเดินไม่ถึงสามก้าว ก็จะถูกดูดกลับไปยังตอนอายุสิบเจ็ด ซ้ำแล้ว ซ้ำเล่า วนลูปไม่รู้จบ! ทว่าในครั้งนี้ แตกต่างออกไป

อยู่ๆ หนังสือเล่มหนึ่งพลันร่วงลงจากบนฟ้า ตกกระแทกศีรษะนางอย่างเเรง หน้าในหนังสือถูกเปิดค้างอยู่กลางเล่ม กู้ชิงอวี่ก้มลงอ่านก็ต้องเบิกตากว้าง!

ชื่อตัวละครในเรื่องคือชื่อนางเเละคนรอบตัว เหตุการณ์ในเรื่องคือเหตุการณ์ที่เคยเกิดขึ้นจริง หัวใจพลันเต้นแรงขึ้น นางรีบเปิดอ่านตั้งแต่หน้าแรกจนถึงบทสุดท้าย

เมื่ออ่านจบ… ความจริงทั้งหมดก็ปรากฏ หนังสือเล่มนี้ คือนิยายเรื่อง... ยอมสยบแด่นาง เป็นเรื่องราวความรักของคู่พระนางพระเอกคือแม่ทัพน้อยตระกูลหลิน คู่หมั้นนาง นางเอกคือกู้อิงฮวา พี่สาวของนางเอง

ส่วนกู้ชิงอวี่… เป็นเพียง ‘ตัวประกอบที่มีหน้าที่ต้องตาย’ เพื่อเปิดทางให้คู่พระนางสมหวัง เนื้อเรื่องระบุชัดว่า นางต้องตายเท่านั้น! เพราะการมีอยู่ของนาง ‘ขัดขวางวาสนาของคู่พระนาง’

ทุกอย่างสอดคล้องกับชีวิตของนางอย่างน่าขนลุก แท้จริงแล้วนางไม่คิดจะหมั้นหมายแม่ทัพน้อย เเต่เป็นบิดามารดาที่ตอบรับการมั่นหมายนี้ ในงานปักปิ่นตอนนางอายุสิบห้า

ทั้งที่ตอนนั้น นางมีคนรักอยู่แล้ว คือหวังเซียวหาน บุรุษที่นางรักอย่างบริสุทธิ์ใจและเขารักนางมากไม่แพ้กัน

ไม่มีใครรู้ความสัมพันธ์นี้ เพราะเขาต้องการรักษาเกียรติของนาง และเพราะรู้ดีว่าสถานะของตนไม่ต่างจากบ่าวในจวน

ในวันที่บ้านเมืองสงบสุขแม่ทัพน้อยกลับสู่เมืองหลวง ทำให้นางต้องไปพบเขาบ่อยครั้ง และโลกกว้างที่นางเพิ่งเห็นในวันนั้น ค่อย ๆ ทำให้นางห่างจากเซียวหานความต่างของฐานะยิ่งขยายชัดขึ้นทุกครั้งที่ออกไปพบผู้คน

กระทั่งวันหนึ่งที่นางพลัดตกบ่อน้ำเย็นท้ายจวน และผู้ที่ช่วยนางกลับเป็นแม่ทัพน้อย ในขณะที่นางเองป่วยหนักนานถึงหนึ่งเดือน หัวใจที่สั่นคลอนอยู่แล้ว… ก็เอียงไปทางผู้ช่วยชีวิต

นับแต่นั้น นางจึงตัดสัมพันธ์กับหวังเซียวหาน โดยไม่รู้เลยว่ากำลังเหยียบย่ำหัวใจเขาจนย่อยยับ ก่อนที่นางจะได้คิดทบทวนต่อ แสงสีขาวก็พุ่งเข้าหากลืนร่างวิญญาณของกู้ชิงอวี่ให้หายวับไป…