ตรวนกาล

"ความรักมันเปลี่ยนแปลงได้เสมอ พุด" เขากล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบจนน่าขนลุก "พี่พยายามแล้ว พยายามที่จะรักเธอคนเดียว แต่พี่ พี่โกหกหัวใจตัวเองต่อไปไม่ได้"

มันคือคำโกหกที่สมบูรณ์แบบที่สุด

และมันก็คือคำโกหกที่โหดร้ายที่สุด

ร่างทั้งร่างของพุดพิชญาทรุดฮวบลงไปกองกับพื้นพรม เรี่ยวแรงทั้งหมดที่เคยมีถูกสูบออกไปจนหมดสิ้น เธอไม่สามารถยืนหยัดรับความจริงที่เจ็บปวดนี้ได้ไหวอีกต่อไป