เพียงรักหวนคืนใจ

"นัยตัดใจเถอะ เพราะไม่ว่ายังไงเราก็ยังยืนยันคำเดิม ว่าเรารักแค่พี่เถื่อน" เขารักเดียวเช่นไร เธอเองก็เป็นเช่นนั้นไม่ต่างกัน เธอไม่ได้คาดหวังให้พี่เถื่อนมารักเธอตอบ เธอก็แค่ขอรักเขาเงียบๆอยู่ในพื้นที่ของตัวเองไปแบบนี้เรื่อยๆ มันก็เท่านั้น
ในส่วนคนตรงหน้า เธอไม่กล้าคิดอะไรกับเขาเกินเลย เพราะรู้ดีว่าเรื่องราวระหว่างเรานั้น มันคงไม่มีวันเป็นไปได้แน่
"แล้วพุดไม่คิดบ้างรึไง ว่ายิ่งทำแบบนี้ยิ่งทำให้ไอ้เถื่อนกับคุณเจ้าอึดอัด" ต่อให้สองคนนั้นไม่พูดออกมาตรงๆ แต่ก็คงมีบ้างที่ต้องรู้สึก เป็นคนข้างกายเขามากกว่าที่ไม่รู้อะไรเลย!
เธอยังคงมีความเชื่อมั่นอยู่เสมอ ว่าสักวันตัวเองนั้นจะถูกรัก สักวันความรักข้างเดียวที่มีนั้น…มันจะถึงคราวสมหวัง
หรือต่อให้จะต้องผิดหวัง เธอก็ขอได้ลองดูสักครั้งดูก่อน เพราะอย่างน้อยเธอก็ยังได้พยายาม มันดีกว่าที่ไม่ทำอะไรเลย
"ใช่สิ เพราะเป็นเราไง เลยทำอะไรก็ผิดไปหมดนั่นแหละ ถ้าเป็นคุณเจ้าทำ ทุกคนก็พร้อมที่จะเข้าข้างใช่ไหม!" ความน้อยใจที่มีผลักให้เธอตวาดเขากลับไปด้วยอารมณ์โกรธ
"ไปกันใหญ่แล้วพุด ไม่มีใครคิดอะไรแบบนั้นหรอก!" เขาไม่เข้าใจเลยสักนิด ว่าทำไมเธอถึงได้ชอบด้อยค่าตัวเองนัก
ใครจะคิดหรือมองยังไงทำไมต้องไปสนใจมันนัก ในเมื่อคนพวกนั้นมันไม่ได้มีส่วนได้ ส่วนเสียอะไรในชีวิตเราเลย!
"ช่างเถอะ จากนี้นัยไม่ต้องมายุ่งกับเราแล้ว เราเบื่อ!" แม้ว่านี่จะไม่ใช่ครั้งแรกที่ได้ยินคำพูดเหล่านี้จากผู้หญิงที่เขารักเธอข้างเดียวมาตลอด แต่กลับเป็นครั้งแรกที่ทำให้เขาเจ็บ
"พุด…"
"คนที่แม่นัยหามาให้ก็เลวนะ ทำไมไม่แต่งๆ กับเขาไปซะ จะมารอคนอย่างเราไปทำไม เราไม่ได้รักนัย ไม่มีวันที่จะรักด้วย!" หากเป็นเมื่อก่อนเขาคงหน้ามึนทำหูทวนลมไปแล้ว แต่ทว่าครั้งนี้ สายตาผิดหวังที่จ้องมองกันทำให้เธอรู้สึกใจหาย
เพราะเขาไม่เคยมองกันด้วยสายตาแบบนี้มาก่อนเลย!
"สำหรับพุดแล้ว...เรามันน่ารำคาญขนาดนั้นเลยเหรอ" เป็นคำตัดพ้อนี้เองที่ทำให้หญิงสาวชะงักไป ไม่ใช่เพราะประโยคเมื่อครู่ของเขา แต่มันเป็นสายตาว่างเปล่าที่จ้องมองกันอยู่นี้ต่างหาก ที่มันทำให้เธอรู้สึกวูบโหวงแปลกๆ ในใจ
"นัย…เราไม่ได้…"
"ถ้าความรักของเราทำให้พุดอึดอัด เราจะแต่งงานกับผู้หญิงที่แม่หามาให้ และจากนี้จะไม่มาวุ่นวายกับพุดอีก…พุดเองจากนี้ก็ดูแลตัวเองดีๆ นะ" เพราะจากนี้เขาคงไม่ได้มาวุ่นวายทำให้เธอรำคาญใจอีกแล้ว ในเมื่อความรักของเขามันไม่เคยมีค่ากับเธอเลย มันก็คงถึงเวลาแล้วจริงๆ ที่เขาต้องปล่อยมือ เพราะฝืนต่อไปก็เหมือนจะยิ่งทำให้เธออึดอัดเปล่าๆ
มันคงถึงเวลาแล้วจริงๆ ที่เขาจะต้องตัดใจ เพราะไม่ว่าจะพยายามทำดีให้ตายสักแค่ไหน สุดท้ายเธอก็ไม่รักกันอยู่ดี