Pickman’s Model

ในเมืองที่ดูธรรมดาอย่างบอสตัน มีบางสิ่งซ่อนตัวอยู่ใต้พื้นอิฐและเงามืดของอุโมงค์เก่าแก่—บางสิ่งที่ไม่เคยถูกวาดขึ้นจากจินตนาการของมนุษย์ แต่ "ปรากฏตัว" ขึ้นตรงหน้าให้ศิลปินผู้หนึ่งได้เห็นอย่างจัง จนเขาไม่อาจทำอย่างอื่นได้นอกจากวาดมันลงบนผืนผ้าใบด้วยความซื่อตรงสุดขั้ว ผลงานของพิคแมนจึงไม่ใช่ศิลปะ แต่มันเป็นเหมือนประตูเล็ก ๆ ที่เปิดออกสู่โลกอื่น โลกที่เราไม่ควรมีส่วนรับรู้หรือจินตนาการถึงตั้งแต่แรก

เรื่องราวในเล่มนี้จะพาไปสำรวจความสยองที่ไม่ได้มาจากผี หรือปีศาจแบบที่คุ้นเคย แต่เป็นความสยองชนิดที่ค่อย ๆ คืบคลานเข้ามาผ่าน "ความสมจริง" ของภาพวาด—สมจริงจนทำให้คนดูเริ่มตั้งคำถามว่า ถ้าภาพวาดน่ากลัวขนาดนี้ แล้วต้นแบบของมันจะน่ากลัวแค่ไหนกันแน่? เมื่อผู้อ่านค่อย ๆ เดินตามผู้เล่าเรื่องลงสู่ห้องใต้ดิน ความสงสัยจะเปลี่ยนเป็นความหวาดหวั่น และความหวาดหวั่นจะสุกงอมกลายเป็นความจริงหนึ่งเดียวที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ว่า…บางภาพไม่มีทางถูกสร้างขึ้นได้ หากคนวาดไม่เคยเห็นมัน "ตัวจริง"

Pickman’s Model คือการเดินทางสั้น ๆ ที่เต็มไปด้วยรอยแยกของความจริง ความลึกลับ และความกลัวแบบที่ค่อย ๆ กัดกินสติคุณทีละน้อยโดยไม่รู้ตัว ไม่ได้หลอกให้ตกใจ แต่จะตามหลอกหลอนคุณหลังปิดหนังสือไปแล้วนานมาก เพราะเมื่อคุณอ่านจบ คุณอาจเริ่มมองภาพวาดรอบตัวไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป—เราไม่มีวันรู้เลยว่าอะไรบ้างที่อาจจ้องมองกลับมาจากในกรอบรูปนั้น