พบรักแค่เพียงฝัน

"ผมรู้ว่าเราเรียนมหา’ ลัยเดียวกัน ผมเองก็เคยเห็นพี่ แต่มันก็แค่ปีเดียว เพราะหลังจากนั้นพี่ก็เรียนจบแล้วเราก็ไม่ได้อยู่ในวงโคจรเดียวกันอีก จนกระทั่งเราได้กลับมาเจอกันตอนนี้ แต่ตลอดเวลาตั้งแต่ที่พี่เรียนจบจนถึงตอนนี้ผมก็ไม่เคยลืมพี่เลย"

พบรักว่าก่อนจะมองเพียงฝันซึ่งกำลังมองมาที่เขาด้วยแววตาที่เขาไม่กล้าจ้องมองว่ารู้สึกยังไง ทำได้เพียงแค่รีบหลบสายตาอย่างรวดเร็ว ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าลึกเพื่อเรียกความมั่นใจให้ตัวเองอีกครั้งแล้วว่าขึ้นด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

"เพราะว่าผมชอบพี่"






"เอามันไปเก็บที !" พ่อเลี้ยงอัคคีที่โดนหลานกอดขาอยู่ว่าขึ้นก่อนจะถอนหายใจออกมา ตอนแรกที่เอาเหล้าให้มันกินก็ไม่คิดเหมือนกันว่ามันจะเมาหนักขนาดนี้

"แล้วทำไมพ่อปล่อยให้หลานเมาแบบนี้ล่ะ" พันลี้ที่ยืนกอดออกมองลูกชายอยู่ถอนหายใจด้วยความหนักใจ

"ก็มันบอกว่ามันอกหัก อยากเมา จะให้ขัดใจหรือไง" แค่หลานบอกว่าอกหักแล้วอยากกินเหล้าเขาก็พร้อมที่จะเอาเหล้าทั้งบ้านมาให้มันกินอยู่แล้ว ก็นะ เขาไม่เคยขัดใจหลานอยู่แล้ว หลานมันว่าง่ายไม่เหมือนพ่อมันหรอก

"งั้นพ่อก็แบกพบไปนอนเลย"

"ให้พ่อแบกก็ล้มทั้งปู่ทั้งหลานตรงนี้นี่แหละ ไป เอาลูกไปนอนได้แล้วลี้" พันดาวที่ยืนอยู่เดินมาตีไหล่ลูกชายเบา ๆ ก่อนจะว่าขึ้น สภาพร่างกายของสามีในตอนนี้คือได้ล้มทั้งปู่ทั้งหลานแน่ ถ้าเป็นเมื่อก่อนก็พอจะใช้งานได้อยู่หรอก แต่ว่าตอนนี้พ่อเลี้ยงอัคคีนั้นสภาพร่างกายไม่ได้แข็งแรงเหมือนเดิมแล้ว แต่แค่ยิงปืนแม่นเหมือนเดิม

"ไอ้ลูซ" พันลี้หันไปมองสามีของน้องชายก่อนจะเอ่ยเรียก

"กูอีกแล้ว…" ลูเซียโน่ได้ยินแบบนั้นก็ถอนหายใจ แต่ก็ยอมเดินมาแงะตัวหลานชายออกจากการกอดขาพ่อตาตัวเอง

"ก็มึงนั่นแหละเอาเหล้าให้หลานกิน"

"เออ ๆ" จริง ๆ แล้วมันก็เป็นความผิดของเขาอยู่เหมือนกันที่เอาเหล้ามาให้หลานชายดื่มจนเมาหนักขนาดนี้ ทั้งที่เขาควรจะพอตั้งแต่สองขวดแรกแล้ว

แล้วใครจะไปคิดล่ะว่ามันจะกินคนเดียวสี่ขวด…

"โอ๊ย !" พบรักที่โดนแงะออกจากขาของปู่ร้องขึ้นเบา ๆ ก่อนจะโดนผลักหัว

"อย่าโวยวาย เดี๋ยวปั๊ดศอก"

"อย่าทำหลาน !" พันลี้ที่เดินไปช่วยแงะตัวลูกชายเลื่อนมือไปตบหัวเพื่อนซึ่งมีตำแหน่งน้องเขยของตัวเอง

"นี่ก็ยืนขำอย่างเดียว ไปช่วยพ่อกับลุงลี้ดูแลพี่พบเลย" พันดาวหันมาเห็นหลานชายอย่างแม็กซ์เวลซึ่งกำลังยืนขำสภาพของพี่ชายตัวเองอยู่

"โถ่ ยายอะ"