ตัวร้ายจิตป่วยในนิยาย...กลายเป็นสามีของข้าไปเสียแล้ว เล่ม 3 (เล่มจบ)

ถ้าจะพูดถึงคนที่ซวยที่สุดในโลกใบนี้ ชื่อของไป๋ซืออวี่...คงต้องอยู่บนสุดของรายชื่อนั้นแน่
เพราะอยู่ดีๆ วิญญาณของเธอกลับทะลุมิติเข้าไปอยู่ในร่างของหญิงสาวแสนโง่เขลา นางร้ายของเรื่องที่เป็นดั่งดอกบัวขาวซ่อนพิษในนิยายดราม่าแนวย้อนยุคที่เธอเพิ่งอ่านจบ!
และเหมือนสวรรค์จะยังไม่พอใจกับโชคร้ายของเธอ... ตัวละครนี้ยังเป็นคู่หมั้นของตัวร้ายสายยันเดเระ ผู้มีฉายาจากเหล่านักอ่านว่า “ปีศาจร้ายจิตป่วย” เซียวหานเจวี๋ย!
ในเนื้อเรื่องเดิม หญิงสาวคนนี้ทั้งรังเกียจ ดูแคลน และนอกใจเขา แถมยังใช้สถานะคู่หมั้นเป็นเครื่องมือในการลอบขโมยความลับเพื่อทำลายเขาอีกด้วย
แต่สุดท้ายก็ถูกจับได้ และต้องตายอย่างทรมานด้วยยาพิษที่เขาป้อนให้ด้วยมือของตนเอง
ที่สำคัญ...เธอดันโผล่มาในจังหวะซวยสุดของเรื่อง อย่างคืนเข้าหอพอดี! ไป๋ซืออวี่ถึงกับช็อกจนหัวใจเต้นรัว
“ไม่นะ! ถ้าจะหนีการแต่งงานตอนนี้...ยังพอทันไหมเนี่ย!?”
เพื่อเอาชีวิตรอดจากตัวร้ายผู้แสนเย็นชา ขี้หึงขั้นรุนแรง และเกลียดการใกล้ชิดกับผู้หญิงเป็นที่สุด
เธอจำต้องพลิกบทบาทจากคู่หมั้นผู้โง่เขลา กลายเป็นภรรยาผู้อ่อนโยน คอยยิ้มหวาน พูดจานุ่มนวล และทำทุกอย่างเพื่อให้เขาเชื่อใจ หวังเพียงว่าสักวัน...จะได้หย่าอย่างสงบ
แต่เซียวหานเจวี๋ย ชายผู้โหดเหี้ยม เจ้าคิดเจ้าแค้น และระแวงทุกสิ่ง กลับไม่เคยหลงกลใครง่ายๆ สายตาเย็นเยียบของเขามองความอ่อนโยนของเธอราวกับเหยี่ยวที่กำลังรอเหยื่อเผยธาตุแท้
จนกระทั่งวันหนึ่ง...เมื่อไป๋ซืออวี่รวบรวมความกล้า เอ่ยปากขอหย่า
สีหน้าของเขากลับสงบจนน่าหวาดกลัว มือใหญ่จับข้อมือเธอไว้ ลูบไล้อย่างแผ่วเบา ก่อนจะอุ้มเธอขึ้นโดยไม่พูดสักคำ
ร่างบางสั่นระริก ร้องไห้เงียบๆ บนเตียงนุ่ม ส่วนเขาคลายสายแพรที่มัดผมของเธอออกช้าๆ จากนั้นใช้มันมัดข้อมือทั้งสองข้างของเธอไว้แน่น ก่อนโน้มตัวลงจูบซับหยาดน้ำตาที่หางตาเบาๆ แล้วกระซิบเสียงพร่าดั่งคำสาป
“อาอวี่... เจ้าจะอยู่กับข้าด้วยความเต็มใจ หรืออยากให้ข้าหักขาเจ้า แล้วขังเจ้าไว้เคียงข้าตลอดไปดี?”