คุณปกรณ์เป็นของช่างใหญ่

"คุณกลัวผมขนาดนั้นเลยเหรอ?" ใหญ่ขยับตัวเข้ามาใกล้เสียงลมหายใจประชิดหู

"ไม่ได้กลัว…ฉันรู้ว่านายกำลังคิดอะไรต่างหาก"

"เก่งจัง…รู้ใจผมแล้ว"

"นาย!"

"อย่าโมโหสิครับ ผมอยากให้คุณกรณ์รู้จักผมมากกว่านี้" สายตานายช่างบอกหมดแล้วว่าอยากทำความรู้จักกันในแง่มุมไหน

ประกายตาร้อนแรงหิวกระหายที่จับจ้องมาที่ปากของกรณ์ทำให้คนโดนจ้องไม่พอใจนัก

ดูเหมือน...

อีกฝ่ายอยากได้แค่ร่างกายเขาเท่านั้น

"ด้านไหนล่ะ?" ปลายเสียงดูผิดหวังไม่หวั่นไหวกับสายตาหิวกระหายอีกต่อไป

"ทุกด้านเลยครับ" ใหญ่จับมือกรณ์มาวางตรงตำแหน่งหัวใจ "ความรู้สึกข้างในนี้คุณรื้อค้นได้หมด…รวมถึง…ความรู้สึกตรงนี้ก็เช่นกัน" ใหญ่ค่อยๆ จับมือกรณ์ให้เคลื่อนลงต่ำจากตำแหน่งหัวใจลากผ่านหน้าท้องลงมายังอวัยวะกลางกาย

มันตื่นแล้ว…

คิดมาถึงตรงนี้กรณ์ชักมือกลับแต่ไม่สำเร็จใหญ่จับมือเขาไว้แน่นมาก คนตัวใหญ่ค่อยๆ ขยับเข้ามาสวมกอดเขาอย่างอ่อนโยน ใบหน้าแนบไปกับซอกคอ ลมหายใจอุ่นรินรดลงบนผิวในจังหวะสม่ำเสมอ

"…เมื่อคืนไม่ใช่เพราะคุณเมาถึงไม่เมาผมก็ไม่คิดจะปล่อยคุณไปครับ…" ฝ่ามือใหญ่ลูบหลังกรณ์ช้าๆ น้ำเสียงนุ่มนวลน่าฟังจนเชื่อสนิทใจ "ผมชอบนะที่คุณกรณ์อ่อยผมก่อน"

"นาย!"

"อย่าพึ่งโกรธสิครับ ผมชมนะ ผมชอบมาก…อยากให้คุณอ่อยผมอีก ยั่วผมอีก"

#####

สวัสดีค่า...เรื่องนี้เป็นนิยายสั้นวัยทำงาน ด้านความรักน่ะใสๆแต่ด้านร่างกายก็ออกจะร้อนแรง

รักเกิดในโรงงานอุตสาหกรรมระหว่าง คุณปกรณ์ ผู้จัดการฝ่ายผลิตวัยสามสิบหกกับช่างใหญ่ ช่างซ่อมบำรุงวัยยี่สิบแปด ต่างฝ่ายต่างไม่รู้ว่าอีกฝ่ายแอบชอบจนกระทั่งเกิดเหตุการณ์บางอย่างขึ้น