พ่อหม้ายสุดโหดกับพี่เลี้ยงคนโปรดของเขา

"ฉันมาหาเธอ" "ค่ะ ว่านคิดว่าคุณคงไม่เดินหลงเข้ามาในบ้านของคนอื่นสุ่มสี่สุ่มห้าหรอกค่ะ" แม้เธอจะเอ่ยตอบแรงผลักจากมือเล็ก ๆ ก็ยังมีอยู่เรื่อย ๆ "ออกไปสิคะ จะคุยกันท่านี้รึไงคะ" "ก็ได้นะ ฉันไม่ติด"
วาริน กอบเกื้อ อายุยี่สิบปี เพราะต้องทำงานหาเงินส่งตัวเองเรียน วารินหรือว่าน เลือกที่จะสมัครงานเลี้ยงเด็กตามคำแนะนำของเพื่อนเพราะเห็นว่าเงินเดือนที่ได้รับนั้นสูงลิ้วกว่างานไหน แม้ไม่คิดว่าโชคจะเข้าข้างแต่เธอก็ดันได้รับเข้าทำงานอยู่ดี

เจ้านายที่ไม่พูดไม่จาทำแต่งานปล่อยปละละเลยลูกชายถือเป็นสิ่งที่เธอเตรียมใจที่จะพบเจอ ถึงอย่างนั้นเหตุการณ์บางอย่างก็ทำให้เธอเลือกจะลาออกและหนีห่างออกจากเด็กน้อยลูกชายของเขาแม้จะฝืนใจก็ตามที



"ว่านทบทวนตัวเองอย่างที่คุณโรมบอกแล้วล่ะค่ะ ว่านคิดว่าว่านไม่เหมาะกับการเลี้ยงน้องกันต์จริง ๆ ต้องขอโทษที่ทำให้เสียเวลานะคะ ว่านขอตัวก่อน"



โรม รันจกรณ์ สินทวีทรัพย์ อายุสามสิบสาม พ่อหม้ายลูกติดที่มีเหตุให้ต้องหาครูพี่เลี้ยงมาดูแลลูกชายเพียงคนเดียวของตนอย่างเร่งด่วน แม้ไม่ได้ชอบหน้าเธอมากนักแต่เพราะบางสิ่งบางอย่างทำให้เขาเลือกที่จะจ้า'เธอผ่านผู้สมัครนับสิบ

เขามองเธอเหมือนคนทั่วไปถึงอย่างนั้นลึก ๆ กลับอย่างรู้อยากเห็นเรื่องราวแสนรันทดของเธออยู่เรื่อย ๆ อยากเล่นสนุก อยากเห็นเธอจนมุม โดยที่ไม่คิดว่าเธอจะใจเด็ดจากไปโดยไม่สนใจไยดีเขาและลูกเลยสักนิดได้เหมือนกัน



"รันทดใช้ได้เลยนี่"

โรมเอ่ยพลางหันสายตามองไปยังวิวทิวทัศน์ด้านนอกห้องทำงานที่เต็มไปด้วยตึกสูง "ลง ขึ้น แล้วก็ลงอีก เหมือนเล่นรถไฟเหาะ"

"แต่ฟังดูไม่น่าสนุกเหมือนเล่นรถไฟเหาะนะครับ"



*เรื่องนี้นางเอกสู้คนมากนะคะ สู้แม้แต่พระเอก แต่ใจดีรักเด็กน๊า"

**พระเอกปากร้ายใจดีเอ็นดูนางเอกมากแต่ก็ทำตัวไม่ดีใส่บ่อย ๆ"

***พระนางอายุห่างกันสิบสามปี แถมพระเอกมีลูกติดอีก ดรามาไม่หนักมากนะคะ***

เรืองนี้จะลดราคาเพื่อเป็นของขวัญปีใหม่ให้จนถึงสิ้นปีเลยนะคะ สุขสันต์วันปีใหม่ล่วงหน้านะคะนักอ่านทุกคน