TRUTH SCAN RING ทะลุมิติรักผู้บัญชาการเซี่ย

..........จากใจนักเขียน..........

สวัสดีนักอ่านที่น่ารักทุกท่าน ไรต์ขอฝากนิยายเรื่อง TRUTH SCAN RING : ทะลุมิติรักผู้บัญชาการเซี่ย ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจของนักอ่านทุกท่านด้วยนะคะ ขอบคุณที่สนับสนุนและเป็นกำลังใจให้ไรต์เสมอมา ไว้ย่อค่ะ
เรื่องนี้นางเอกของเราชื่อซูหวานเฉียว นางเป็นทนายความอันดับหนึ่งจากโลกปัจจุบันทะลุมิติมาอยู่ในร่างบุตรสาวแม่ทัพใหญ่ซู มาพร้อมแหวน TRUTH SCAN RING จากโลกเดิม ผู้ช่วยวิเศษที่มีพลังในการสืบคดี
เจ้าของร่างเดิมทำงานในกรมอารักษ์…ท่ามกลางสายตาดูแคลนและคำครหาว่า ไร้ซึ่งความสามารถ เข้าทำงานเพียงเพราะหลงรักบุรุษผู้หนึ่ง
เพื่อพิสูจน์คุณค่าของตน และเจ้าของร่างเดิม ซูหวานเฉียวในร่างใหม่จึงต้องใช้ทั้งสติปัญญา และความสามารถที่ไม่อาจเปิดเผยต่อใคร จนสหายร่วมงานเริ่มมองนางด้วยสายตาใหม่
ในกรมอารักษ์แห่งนี้ นางได้พบกับ ผู้บัญชาการหนุ่มผู้เย็นชาและรูปงาม ชายผู้สูญเสียครอบครัวไปในเหตุฆาตกรรมลึกลับเมื่อสิบปีก่อน อดีตอันมืดมนผลักดันให้เขาเลือกเส้นทางนี้ เพื่อไล่ล่าความจริงและคนร้ายที่พรากทุกสิ่งไปจากชีวิต
การร่วมมือสืบคดีในเมืองหลวง การเผชิญหน้าอันตรายและศัตรูในเงามืด ค่อยๆ ถักทอสายใยแห่งความไว้ใจ จนแปรเปลี่ยนเป็นความรักที่ยากจะปฏิเสธ
บนเส้นทางที่เต็มไปด้วยปริศนา เงื่อนงำ และอำนาจมืด เมื่อความจริงเริ่มถูกขุดขึ้นมา พวกเขาจะปกป้องกันและกันได้หรือไม่ และชะตากรรมจะนำพาไปสู่บทสรุปเช่นไร…
เชิญนักอ่านทุกท่านร่วมติดตามการสืบสวน ความรัก และชะตากรรมอันเข้มข้น ในนิยายเรื่องนี้ไปพร้อมกัน
ขอบคุณทุกคนที่ติดตามสนับสนุนไรต์ กราบขอบคุณจากใจ ฝากติดตามผลงานของไรต์ได้ที่เพจ "KaPu" นะคะ จะได้ไม่พลาดนิยายเรื่องต่อๆไป

..........คำโปรย..........

ฟิ้ว!
ปึก!
เสียงลูกธนูแหวกอากาศปักลงตรงที่เขายืนอยู่ ดีที่เหยียนหลิงหลบได้ทัน
เคร้ง! เคร้ง!
กระบี่ของเหยียนหลิงฟาดใส่ศัตรูที่พุ่งเข้าใส่ไม่หยุด
ปึก! เสียงกระโดดขึ้นบนรถม้าคันที่หว่านเฉียวกำลังนั่งอยู่
ชายชุดดำคนหนึ่งเปิดม่านออกหมายจะพุ่งเข้าปลิดชีวิตสตรีที่อยู่ในรถม้า ทว่า
พลั้ว!
ร่างของชายชุดดำผู้นั้นกลับลอยหวือกระเด็นตกรถม้า ก่อนที่ร่างบอบบางจะวิ่งตามออกมา
"หว่านเฉียว!..." เซี่ยเหยียนหลิงเรียกนาง
"ข้าไม่เป็นไร...!" นางเอ่ยตอบชายหนุ่มก่อนจะก้มลงหยิบดาบที่หล่นอยู่บนพื้นขึ้นมา เพื่อเอาไว้ป้องกันตัว
เคร้ง!
หว่านเฉียวรับดาบที่ฟาดลงมากลางอากาศ
นางใช้แรงเหวี่ยงออกด้านข้างก่อนจะตวัดหมุนตัวดึงดาบในมือปาดท้องชายชุดดำดัง ฉัวะ! พร้อมกระโดดถีบจนร่างนั้นลอยออกไปไกล
"นางมีวรยุทธ์!" หนึ่งในเสียงของคนร้ายเอ่ยขึ้น
(แน่นอนสิตั้งแต่ข้ามาอยู่โลกใบนี้ข้าก็ไม่เคยหยุดฝึกแม้เพียงวันเดียว...หึ)
ใบหน้าหวานเหยียดยิ้ม ดวงตากลมโตไร้ซึ่งความหวาดกลัว จับจ้องมองกลุ่มชายชุดดำที่รวมกลุ่มกันล้อมนางเบื้องหน้า
"ฆ่า!"
เสียงหนึ่งในนั้นเอ่ยสั่ง
ก่อนที่ชายชุดดำทั้งสามจะพุ่งเข้าใส่นางก็มีเสียงดังขึ้น
ฉัวะ!
เอื้อ!
ร่างสองร่างของชายชุดดำทรุดลงกับพื้น
"กล้าแตะต้องนางหรือ?"
เหยียนหลิงพุ่งเข้าใส่ชายชุดดำอีกคนด้วยโทสะอัดแน่น แรงกายถูกส่งไปที่กระบี่ในมือ ร่างหนากระโดดปาดคอศัตรูตรงหน้าตายในดาบเดียว
เอือก! อึก! อึก!
ดวงตากลมของชายชุดดำเบิกกว้างค้างนิ่ง ก่อนจะสิ้นลม พร้อมเลือดที่พุ่งทะลักออกไม่หยุด
"ไป!"
เหยียนหลิงคว้าข้อมือบางออกวิ่งฝ่าความมืด ท่ามกลางฝนที่โปรยปราย เหล่าคนชุดดำกลุ่มใหญ่วิ่งตามสองเงาร่างไปติดๆ
"อ๊ะ!"
หว่านเฉียวลื่นล้มเพราะหนถางเต็มไปด้วยน้ำไหลลื่น
"หว่านเฉียว!"
เหยียนหลิงเข้าประคองร่างนางให้ลุกขึ้น
"ข้าไม่เป็นไร รีบไปเถอะ!"
"อืม!"
เสียง ฟึ่บ!ฟึ่บ!ฟึ่บ!ของคมดาบลอยแหวกอากาศดังขึ้นฉับพลัน
ดาบเล่มนั้นพุ่งทะยานออกจากความมืดด้วยความเร็วราวสายฟ้าฟาด แรงลมจากคมเหล็กพัดวาบจนเส้นผมลอยกระจาย
ซูหว่านเฉียวเพิ่งจะหันหน้าไป ทว่าภายในพริบตาเดียว เซี่ยเหยียนหลิงก็โผเข้ามาบังร่างนางไว้แนบอก
ฉัวะ!
คมดาบเฉียดผ่านไหล่ซ้ายของเขาเป็นเส้นบางเฉียบ เสียงโลหะแหวกเนื้อดังแผ่ว หากหนักจนหัวใจสะท้าน เลือดแดงซึมออกจากรอยเฉือนยาวเพียงปลายก้อย ลมดาบยังฝังอยู่ในอากาศ ขณะที่ร่างสูงนั้นกอดป้องนางไว้แน่น
ซูหว่านเฉียวได้ยินเพียงเสียงลมหายใจหนักของเขา ปะปนกับเสียงดาบที่ปักลงพื้นด้านหลัง ดัง กัง! สะท้อนก้องเย็นเยียบราวมีดทิ่มกลางหัวใจของนาง
"เหยียนหลิง!" เสียงร้องลั่นด้วยความตกใจ
"ไม่เป็นไร...หว่านเฉียว หนีไปก่อน!" เขาตะโกนบอกนาง ก่อนจะพุ่งเข้าใส่กลุ่มชายชุดดำเบื้องหน้า
"ข้าจะไม่ทิ้งท่าน!" นางเอ่ยปฏิเสธพร้อมพุ่งฟาดฟันเคียงข้างเขา
เคร้ง! เคร้ง! เคร้ง!
เสียงกระทบกันของกระบี่ดังขึ้นอีกครั้งท่ามกลางเสียงฝนที่ดูจะรุนแรงมากขึ้นกว่าตอนก่อนหน้า ทั้งสองสู้ถอยหลังเหลือเพียงสามก้าวก็จะเป็นหน้าผาสูง
"เหยียนหลิง...พวกมันหมายจะให้เราตกหน้าผา"
หว่านเซียวร้องเสียงสั่น ขณะมองเห็นรอยยิ้มอันชั่วร้ายของศัตรู
เหยียนหลิงบดกรามแน่น "ไม่ต้องกลัว...ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นข้าก็จะไม่ทิ้งเจ้าแน่" เสียงพูดของเขาราวคำมั่นสัญญา
ทว่ายังไม่ทันได้สู้จนตกหน้าผาพื้นที่เหยียบกลับยุบตัวลงอย่างรวดเร็วเพราะการโอบอุ้มของน้ำฝนที่ตกมายาวนาน สองร่างกำลังจะร่วงหล่นไปพร้อมกับดินโคลน
"หว่านเฉียว!" เหยียนหลิงตวาดเสียงดังด้วยความหวาดใจ เขาโผเข้าไปคว้าร่างของนางมากอดเอาไว้มั่น
ดินใต้เท้าทั้งสองพังทลาย เสียงแตกดังลั่นไปทั่วผา
ครืนนนนน....!
กลุ่มชายชุดดำชะงักเท้าตะเกียกตะกายวิ่งถอยหลังกลับไปไกล
ร่างทั้งคู่ดิ่งลงสู่ความมืดเบื้องล่าง เหลือเพียงสายฝนที่ยังคงร่วงหล่นลงมาไม่รู้จบ