ตรวนรักไซโคพาธ

"ผมไม่คิดว่าคุณจะมาที่นี่" เฌอเบลล์จ้องตาเขาด้วยความแค้นเคือง เธออยากตบหน้าผู้ชายเฮงซวยให้อายคนทั้งร้าน แต่ทำไม่ได้เพราะลูกอยู่ที่นี่ด้วย

"นี่คุณวางแผนมาตั้งแต่แรกแล้วใช่ไหม"

"วางแผนอะไร" อคิราห์เลิกคิ้ว พลางมองจ้องหน้าภรรยาอย่างไม่เข้าใจ

"คุณตั้งใจจะขอหย่าฉัน เพื่อมาอยู่กับอรดาอย่างเปิดเผยใช่ไหม" เฌอเบลล์พยายามกระซิบอย่างควบคุมอารมณ์ ทว่าเสียงของเธอสั่นจนน่าสงสาร อคิราห์ยกยิ้มเล็กน้อย เป็นรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความเหยียดหยาม

"พูดจาเหลวไหลอะไรอยู่" สิ้นคำ เขาก็หันไปมองลูกชายที่กำลังคุยกับอรดาอย่างสนุกสนาน ก่อนจะพูดกับเฌอเบลล์ด้วยน้ำเสียงกดดัน

".."

"อย่าพูดจาไร้สาระให้ลูกอคติกับผู้ใหญ่"

"..." เฌอเบลล์เงียบไปทันที คำพูดของเขายังคงโจมตีจุดอ่อนของเธอได้เป็นอย่างดี

"ถ้าคุณอยากจะนั่งร่วมโต๊ะกับเราก็ได้นะ ดาเขาไม่ว่าอะไรหรอก" เมื่อได้ยินที่สามีบอก เฌอเบลล์ก็นึกเจ็บใจ คนที่ต้องพูดคำนั้นควรเป็นเธอไม่ใช่ชู้รักของเขา

"คินทร์เราจะไปที่อื่นกันลูก" เฌอเบลล์ร้องเรียกอนาคินทร์ด้วยน้ำเสียงที่พยายามทำให้เป็นปกติที่สุด หนูน้อยหันมามองมารดาด้วยความลังเลใจ

"แต่ผมอยากอยู่กับคุณพ่อกับน้าดาต่อ" คำพูดนั้นทำลายหัวใจของเฌอเบลล์อย่างสิ้นเชิง เธอพยายามฝืนยิ้ม ทำเหมือนไม่ได้รู้สึกอะไร เพราะอนาคินทร์ยังเด็กเกินกว่าจะเข้าใจเรื่องของผู้ใหญ่

"ลูกไปกับแม่ก่อนนะ แล้วเดี๋ยวสุดสัปดาห์นี้พ่อจะพาไปเที่ยวสวนสนุกเอง" อคิราห์พูดแทรกขึ้น พร้อมกับยื่นเงินจำนวนหนึ่งให้อนาคินทร์ หนูน้อยเห็นธนบัตรแบงค์เทาหลายใบก็ตาเป็นประกายทันที

"คุณพ่อพูดแล้วนะครับว่าจะพาไปเที่ยวสวนสนุก"

"ครับ" อคิราห์ตอบลูกชายอย่างอ่อนโยน เฌอเบลล์ไม่รีรอ เธอเดินเข้าไปจูงมือลูกชายออกมาจากร้านอาหาร ด้วยหัวใจที่แหลกสลาย หญิงสาวไม่ได้แค่สูญเสียสามี แต่เธอกำลังสูญเสียลูกชายให้กับอรดา