ปล่อยว่างนักปฏิบัติสู่ความเป็นคนธรรมดา

ปฏิบัติธรรมที่เน้นการเข้าถึง ธาตุรู้ หรือสภาวะจิตดั้งเดิมที่ ว่างเปล่าและบริสุทธิ์ โดยไม่ต้องอาศัยการบังคับ สาระสำคัญคือการฝึกให้เห็นว่า กายและใจ ทำงานไปตามเหตุปัจจัยของธรรมชาติ และไม่ใช่ตัวตนที่แท้จริงของเรา ผู้เขียนเน้นย้ำถึงการ ถอนตัวตน ออกจากการยึดมั่นในความคิดและอารมณ์ที่เกิดขึ้นเพียงชั่วคราวแล้วดับไปในความว่าง การฝึกสติในชีวิตประจำวันจะช่วยให้เรากลายเป็น ผู้รู้ ผู้เห็น ที่เฝ้าสังเกตปรากฏการณ์ต่าง ๆ โดยไม่เข้าไปแทรกแซงธรรมชาติ เมื่อเราเข้าใจความจริงว่าทุกสรรพสิ่งคือ อนัตตา จิตจะคืนสู่ความสงบและเป็นอิสระจากความทุกข์ได้อย่างยั่งยืน