หนี้แค้นเมียไม่ปรารถนา

หนี้แค้นเมียไม่ปรารถนา

โชคชะตาพาอิงดาว ให้ตกอยู่ใต้เงื้อมมือของนายหัวคชินทร์ ต้องชดใช้ความผิดที่เธอไม่ได้ก่อ แทนพี่สาวด้วยร่างกายและความสาวของเธอเอง

บางฉากบางตอน

"จะเอาอีกรอบหรือไง รีบมาใส่เสื้อผ้าสิ ฉันจะพากลับบ้าน"

คชินทร์ถามเสียงดัง เมื่อมองร่างบอบบางที่นอนตัวสั่น ไม่ยอมลุกขึ้นมาสักที รู้ว่าเธอเหนื่อยล้า แต่เขากลัวใจตัวเอง ว่าถ้าปล่อยให้เธอนอนอีกต่อไปจะอดใจไม่ไห และจัดการเผด็จศึกเธออีกครั้ง

"กลับค่ะ กลับ.."

อิงดาวขยับตัวลุกขึ้นดันตัวเองชิดหัวเตียง กุมผ้าห่มเอาไว้แน่น กลัวว่าพ่อเลี้ยงหนุ่มจะทำแบบที่พูดจริงๆ รีบหย่อนปลายเท้าลงข้างเตียง แต่เพียงแค่สัมผัสถึงพื้น ขาก็ยืนไม่อยู่ทรุดฮวบลงไปกองบนพื้นกระเบื้องเย็นๆ ทันที

"ถึงกับขาอ่อน ลุกไม่ขึ้นเลยเหรอ ให้ฉันใส่ให้ไหม"คชินทร์ย่างสามขุมเดินเข้ามาใกล้เธอ ย่อตัวลงนั่งชันเข่า ถามด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ย มองเสื้อผ้าของหญิงสาวในมือตัวเองที่อุสาไปหยิบมาให้

"ไม่ต้อง" อิงดาวปฏิเสธเสียงสั่น รีบคว้าเสื้อผ้าของตนมาจากมือเขา และรีบหลบสายตาคมเข้มด้วยความหวาดหวั่นใจ

"นั้นรีบเลย ก่อนที่ฉันจะอดใจไม่ไหว" คชินทร์แสยะยิ้มมุมปาก กำชับเสียงหนักแน่นก่อนจะลุกขึ้นยืน เดินไปหยิบบุหรี่และเดินไปริมระเบียงปล่อยให้หญิงสาวได้ จัดการตัวเอง

อิงดาวมองร่างบุรุษที่เดินจากไปรีบปาดน้ำตาหยิบซับในทั้งสองมาสวมใส่ เพียงแค่ขยับร่างกายก็เจ็บแปลบไปทั้งร่าง แต่ก็ต้องกัดข่มความทรมานเอาไว้ สางผมลวก ๆ ให้เป็นทรงด้วยนิ้วเรียว กอดตัวเองไว้แน่นราวกับว่าต้องการปลอบใจความทุกข์ทรมานที่เกิดขึ้น

เมื่อคชินทร์เดินกลับมาก็เห็นอิงดาวในสภาพที่เรียบร้อยแล้ว หยุดมองเพียงครู่หนึ่งจดจ้องที่ริมฝีปากที่บวมเจ่อ ก่อนจะหักห้ามใจข่มความต้องการ รีบคว้ากุญแจรถและเดินนำออกจากห้องไป อิงดาวถึงกับถอนหายใจและเดินตามพ่อเลี้ยงคชินทร์ไปอย่างรวดเร็วไม่อยากอยู่ในสถานที่แห่งนี้อีกต่อไป

#ขยับจับกด นายหัวคชินทร์

คำเตือน //นิยายเรื่องนี้มีฉากไม่เหมาะสม มีความรุนแรง โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน