ซาตานอย่าใจร้าย จบ

ซาตานอย่าใจร้าย
โปรย

เธอสะท้อนสะเทือนใจ หลุดเสียงสะอื้นออกมา เสียงสะอื้นมันราวกับกระชากหัวใจเขา เขาสบถออกมาอย่างหัวเสีย ราคินไม่รู้หรอกว่า เธอสะเทือนใจมากแค่ไหน ที่เป็นแบบนี้ เขาดูไม่เข้าใจอะไรเลย เรื่องราวก็เลยบานปลายร้ายแรงแบบนี้ เขาโมโหเธอ ลุกจากเตียงทันที

"ร้องไห้บ้าอะไรกันนี่" เขาว่า รุลายิ่งสะอื้น

"ทำไม นอนกับผัวเก่า มันน่ารังเกียจน่าทรมานนักหนาหรือไง" ราคินตวาดออกมา"ให้ตายเถอะ หยุดร้องเสียทีซิ"

"ฉัน...ฉัน..." เธอสะอื้น ราคินมองมาอย่างรำคาญ

"แค่นอนกับผัวเก่าร้องไห้เหมือนใครตายงั้นแหละ"

หญิงสาวปากสั่น "ฉัน...เปล่าค่ะ..."

"เปล่าบ้าอะไร...ถ้าคิดจะใช้น้ำตาอ้อนล่ะก็ คิดใหม่ ไม่สำเร็จแน่" ราคินสวมกางเกงไปด้วยขณะที่พูด รุลามองเขาอย่างปวดแปลบหัวใจ

"รีบๆ แต่งตัว อย่าสำออยอยู่เลย แค่นี้ไม่สึกไม่หรออะไรเท่าไหร่หรอกน่า แบ่งกันกินแบ่งกันใช้แค่นี้"เขาพูดจาโหดร้ายเหลือเกิน คำพูดเขาแทบฟังไม่ได้ เขาแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว เธอมองเขาอย่างงงในความหยาบคายในคำพูดของเขา แล้วก็สำนึกได้ว่า ตัวเองอยู่ในสภาพเปลือยเปล่า ก็รีบควานหาผ้าห่มมาปิดร่าง ราคินยิ้มหยัน"อย่าเล่นบทสาวบริสุทธิ์หน่อยเลย เป็นอะไรยังไงก็รู้กันอยู่ หรือจะเรียกเงินค่าตัวอีกต่อ " ราคินว่า รุลาเจ็บไปถึงกระดองใจ แทบไม่ออก

"ผมไม่ให้หรอกนะ บอกก่อน แค่นี้ก็มากเกินพอแล้ว บอกตรงๆว่า ยังไม่รู้ว่าคุ้มหรือเปล่าเลย" ราคินพูดออกมา คำพูดของเขาฟังแทบไม่ได้สักคำ เธอได้แต่หน้าซีดแล้วซีดอีกพูดไม่ออกเลยทีเดียว

"ทีแรกก็นึกว่าจะดีหรอก ได้แล้วก็งั้นๆ"

รุลาตาแดงก่ำ อยากให้ตัวเองพูดออกมาได้เหลือเกิน เมื่อเธอตอบโต้เขาไม่ได้เขายิ่งพูดออกมาใหญ่

"บอกตรงๆนะ ทีแรก็อยากได้หรอก พอได้แล้วก็งั้นๆ ตอนนี้ผมเลิกอยากในตัวคุณแล้ว ไม่ต้องมาแก้ผ้าล่อ ลุกใส่เสื้อผ้าซะ ตอนนี้ต่อให้แก้ผ้าต่อหน้าก็ยังไม่อยากได้" เขาพูด นัยน์ตาเขาคมปลาบเธอกัดริมฝีปากแน่น เขาพูดจาน่าตบเหลือเกิน ราคินทอดตามองร่างบางอย่างหยาบคาย ทำให้เธออยากเชิดหน้าสู้ รุลากล้ำกลืนความอาย ต้องการจะท้าทายเขาอย่างนั้น โกรธที่เขาดูถูก ดวงตาคู่สุกใสเป็นประกายเกรี้ยวกราดสบตาตอบเขาทันที

"ไปลงนรกซะ!" รุลาสวนกลับไปทันควัน

"แต่งตัว!"

รักด้วยใจบัวริน