Stop love Engineer หยุดรักไว้ด้วยเกียร์

อกหักมาหลายครั้ง..หนุ่มวิศวะปิโตรเลียมผู้ร่าเริงเปลี่ยนไป "แค่ผู้หญิงไม่รัก..แกถึงกับต้องทำร้ายตัวเอง
แบบนี้เลยเหรอโคตรอ่อนเลยเขม" วิรินตวาดด่าเพื่อนสนิท

********************************************************************

เขมณัฏฐ์ สกุลเกียรติวิบูลย์ หนุ่มหล่อคณะวิศวกรรม สาขาวิศวกรรมเหมืองแร่และปิโตรเลียมชั้นปีที่ 4 หนุ่มหล่ออารมณ์ดีอายุ 22 ปีสูง 187 ซม. นิสัยร่าเริงรักเพื่อนมากแอบชอบสาวคนไหนก็กินแห้วมาตลอด..ล่าสุดดันชอบสาวของพี่ชายเพื่อนสนิท เจ็บซ้ำ ๆ จนทำให้เปลี่ยนไป ทำไมหนุ่มหล่อเดือนมหาลัยถึงได้อาภัพรักเรื่องแฟนแบบนี้ว่ะ..
แม่งเอ้ย!! เมื่อไหร่จะได้ให้เกียร์กับสาวสักคนชื่อเล่น เขม แก๊งเพื่อนสนิทมี 3 หนุ่มกับอีก 2 สาว หนุ่มหล่อวิศวะจะรู้หัวใจตัวเองเกือบฝึกงานเสร็จและเสียผู้หญิงดี ๆ ไป


วิริน รัตนพิรุณ ลูกสาวพ่อเลี้ยงทางเหนือ สาวสวยเรียนคณะวิศวะนิสัยลุย ๆ รักเพื่อนมาก สนิทรู้นิสัยกันมานานเกือบ 4 ปี เฝ้าอดทนเก็บความรู้สึกของตัวเองมานาน หนุ่ม ๆ มาตามจีบมากมาย..ไม่มีใครเข้ามากุมหัวใจของสาววิศวะได้สักคน วิรินชื่อเล่นว่า ปาย ซึ่งเพื่อนแทบไม่เคยเรียกชื่อนี้เลยเมื่อบิดาขอให้ไปดูตัวกับลูกชายเพื่อนของท่าน ถึงเวลาสาววิศวะจะต้องก้าวออกจากความรักที่แอบซ่อนเก็บไว้ในหัวใจซะที..


*************************************************************************

"ปล่อยนะ!! ไม่งันรินโกรธเขมจริง ๆ ด้วย" เมื่อบอกไม่เป็นผลวิรินตัดสินใจเอ่ยคาดโทษ ถึงจะไม่เคยโกรธเพื่อนเลยสักครั้งก็ตามเถอะ
"โกรธเขมเพราะถูกจูบนะเหรอริน" เอ่ยล้อเล่นอาการสดใสกับกวนนิด ๆ กลับมาอีกครั้ง ตั้งแต่อกหักกับสาวพยาบาลไปเกือบครึ่งเดือน รู้สึกคึกคักกลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้วเต็มร้อย..ยิ้มร้ายมองเพื่อนสาวร่างนุ่มนิ่ม
"เขม!! คนบ้า" เอ่ยพร้อมผลักร่างแกร่งสุดแรงรีบเดินหนีนำไปทางออกโรงบ่มไวน์ ทั้งโกรธและอับอายไม่กล้ามองหน้าเพื่อนสนิทตัวเอง ดันเผลอตัวยอมให้เค้ากอดจูบแบบเต็มใจขนาดนั้นนะ..เป็นใครไม่อายกันบ้างถามหน่อย
"ฮึ!! น่ารักจังตอนอาย" เขมเผลอยกมือจับปากตัวเองเบา ๆ หัวใจปลดล็อคบางอย่างเมื่อพยายามคิดหาสาเหตุของอาการตัวเอง ตั้งแต่อยู่กรุงเทพฯเห็นหนุ่มอาหรับวีดีโอคอลมาจีบวิริน ไหนจะไอ้พวกเพื่อนบ้าพูดกรอกหูทำให้เค้าคิดตามจนเริ่มเอนเอียงเชื่อพวกมันมาแล้ว..
ร่างสูงรีบก้าวเดินตามไปติด ๆ ก่อนไปหยุดยืนรออยู่ตรงรถเอทีวี หันไปเห็นหนุ่ม ๆ ลูกค้าในคาเฟ่กำลังยืนพูดคุยกับเพื่อนสาวหันไปจ้องมองไม่พอใจชัดเจน...
"พนักงานร้านก็มีไม่ถามไอ้พวกหน้าหม้อ มาถามเจ้าของไร่แทนเฉย..กวนตีนนี่หว่า" เขมบ่นมองสายตาดุดันเอาเรื่องไปยังหนุ่มหล่อทั้ง 2 คนในคาเฟ่..
วิรินเดินกลับมาหาเพื่อนตัวเอง ไม่ยอมมองสบสายตาก้าวขึ้นนั่งซ้อนท้ายทันที เริ่มหิวข้าวแล้วเหลืออีก 2 นาทีเที่ยงวันแล้วนั่นเอง
"คุยอะไรกับหนุ่ม ๆ เขมไม่ชอบนะ" คำพูดแปลก ๆ เอ่ยออกมาเหมือนหึงหวงทำให้ใบหน้าวิรินแดงก่ำพูดไม่ออก
"กอดเอวแน่น ๆ หล่นลงไปไม่รู้ด้วยนะ..เขมหิวข้าวมากเลยตอนนี้" บอกเสียงหวานอ้อนเพื่อนสาวคนสนิท
"ไม่" ตอบออกมาเมื่อถูกเพื่อนล้อเลียนไม่หยุด
"แน่ใจเหรอว่าไม่กอดเอวเขมนะ" จบคำหนุ่มวิศวะบิดคันเร่งออกตัวแรง ๆ จนแทบหงายหลัง มือเล็กรีบคว้าเอวสอบกอดไว้แน่นด้วยความตกใจกลัว..
"ว้าย!! เขมบ้า..ขับรถดี ๆ สิรินกลัวนะ" ต่อว่าด้วยเสียงตกใจกับการขับรถเร็วและฉวัดเฉวียนไปมาของเพื่อน
รถเอทีวีจอดสนิทหน้าบ้านไม้หลังใหญ่ เพื่อน ๆ นั่งเล่นรออยู่ระเบียงบ้านชั้นล่าง พูดคุยกินผลไม้สด ๆ จากไร่
"ไปถึงไหนกันมาว่ะ" ไฟเอ่ยถามเขมสายตาจับผิดก่อนมองเห็นปากวิรินบวมแดงผิดปกติ
"โรงบ่มไวน์กับไร่องุ่นแปลงใหม่นะ" เขมณัฏฐ์ตอบสีหน้ายิ้ม ๆ ไม่แสดงความผิดปกติ ต่างกับวิรินพยายามปั้นหน้าไม่ถูกปรับอารมณ์ตัวเองให้ปกติยากเย็น..
"มึงทำอะไรวิรินว่ะ ปากถึงได้บวมแดงขนาดนั้น" โต้งเข้าไปกอดคอถามเขมเสียงเบาพอได้ยินกัน..
"เสือกอะไร !!" เขมตอบเพื่อนใบหน้ายิ้มกวนใส่..
"อย่าทำ..ถ้าไม่ได้คิดจริงจัง มันจะเสียเพื่อนมองหน้ากันไม่ติดนะมึง" โต้งว่า คนอื่นเดินไปห้องทานอาหารกันหมดเหลือสองหนุ่มกอดรัดเล่นกันไปมาหนักหน่วง วิรินรีบเดินหนีขอตัวไปเข้าห้องน้ำทันที...


เขมจะมีแฟนกับเค้าได้ก่อนเรียนจบหรือเปล่าเรามาช่วยลุ้นกันนะคะ…



*********************************


เรื่องส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่ค่ะ ขอให้รี้ดมีความสุขกับปีใหม่นะคะ
ขอบคุณสำหรับการสนับสนุน เจอกันใหม่ปีหน้าค่ะ 2569