หัวใจที่ได้พักในฤดูหนาว :The Heart’s Winter Haven

The Heart’s Winter Haven : พิงกานต์

จาก ‘คนแปลกหน้า’ สู่ ‘คำอธิษฐาน’ ใต้แสงดาวที่ไม่มีวันเลือนหาย

"ถ้าโลกเมืองกรุงมันเสียงดังจนม่านไม่ได้ยินเสียงใจตัวเอง... คุณกานต์ช่วยโทรมาดึงม่านกลับไปด้วยเสียงของคุณนะคะ"

นั่นคือข้อความสุดท้ายที่ ‘ม่านมุก’ ทิ้งไว้... ก่อนที่เธอจะต้องกลับไปเผชิญหน้ากับความจริงที่แสนโดดเดี่ยวและวุ่นวายในเมืองใหญ่ ทิ้งไว้เพียงไออุ่นจางๆ และพวงกุญแจผ้าหนึ่งชิ้นที่เธอตั้งใจปักมันขึ้นมาด้วยหัวใจ

‘กานต์’ เจ้าของรีสอร์ตพิงกานต์ผู้รักความสงบ ไม่เคยคิดเลยว่าของที่ระลึกจากแขกคนพิเศษจะซ่อน ‘ความลับ’ ที่สั่นคลอนโลกทั้งใบของเขาได้ถึงเพียงนี้

เมื่อเสียงเรียกจากใจเธอดังแว่วมาถึงดอยสูง ขุนเขาที่เคยนิ่งสงบจึงไม่อาจอยู่นิ่งได้อีกต่อไป เขาตัดสินใจทิ้งความเงียบเชียบเพื่อออกเดินทางฝ่าลมหนาว... มุ่งหน้าสู่เมืองที่ไร้แสงดาว เพื่อไปเป็น 'ที่พักใจ' ให้เธอ... ตลอดไป

ด้วยรักและพิงใจ
ม่านธารา
วันที่เขียน 26 ธันวาคม 2568