เศษเสี้ยวความรักจากอาจารย์หมอใจร้าย

นายแพทย์หนุ่มไม่เคยถูกภรรยาขึ้นเสียงใส่เลยสักครั้งแต่มาคราวนี้กลับถูกเธอตะคอกใส่หน้าอย่างแรงจนเบิกตากว้าง

"คุณทำแบบนั้นไม่ไหวหรอกมิกา"

"ทำไมมิกาจะทำไม่ได้คะ มิกาใช้ชีวิตของมิกาต่อได้ คิดเหรอว่ามิกาจะต้องมานอนร้องไห้ให้ชายโฉดหญิงชั่วที่ร่วมมือกันหักหลังมิกา ให้มิกาเป็นอีซื่อบื้ออุ้มท้องลูกคุณอยู่แค่คนเดียวน่ะ มิกาใช้ร่างกายของมิกาดูแลเด็กในท้อง ส่วนคุณปลื้มก็ต้องให้เงินมิกามาเป็นค่าใช้จ่ายในการเลี้ยงดูเขา คุณปลื้มน่าจะฉลาดพอเข้าใจนะคะว่ามิกาหมายถึงอะไร"

"ใช่สิ ผมเข้าใจ ผมเข้าใจว่าคุณเห็นแก่เงิน คุณตั้งใจเอาเด็กในท้องมาขูดรีดผมเพราะไม่อยากให้ผมไปเริ่มต้นใหม่กับพาย"

"คุณปลื้มคิดว่าที่คุณปลื้มทำลงไปมันถูกต้องไหมล่ะคะ นอกกายนอกใจเมียจดทะเบียนสมรสแล้วไปนอนกับผู้หญิงอีกคนไม่รู้ตั้งกี่ครั้ง ผู้หญิงที่ชื่อพายมีสถานะเป็นได้อย่างเดียวคือเมียน้อยหรือไม่ก็ชู้ค่ะ"

"อย่าเรียกพายแบบนั้นนะมิกา ถ้าพายเป็นเมียน้อย คุณก็เป็นเมียหลวงที่ผมไม่รัก ไม่เคยคิดจะกลับไปรักด้วย ต่อให้คุณมีลูกให้ผมสิบคนผมก็ยังเกลียดคุณ"

เกลียด… คำ ๆ นี้บั่นทอนหัวใจของคนท้องให้กลับมาเจ็บปวดทุรนทุรายอีกครั้ง

"ค่ะ มิกาเก็บลูกไว้ต่อรองกับคุณ มิกาจะดูแลลูกเป็นอย่างดีเลยละ พอลูกคลอดออกมาเมื่อไรก็จะคอยตามจิกตามทวงเงินค่าเทอมลูกจากคุณ ลูกของมิกาต้องได้เรียนโรงเรียนดี ๆ แพง ๆ มีเสื้อผ้าสวย ๆ ใส่ มิกาไม่มีทางปล่อยให้ลูกลำบากอดตายหรอกค่ะ"

"ไม่อยากให้ลูกลำบากก็ไปหาเงินเองสิ มีมือมีเท้าไม่ใช่หรือไง อย่ามาทำเป็นเก่งกับผม"

"ก็พ่อของลูกเป็นถึงอาจารย์หมอ ลำพังแค่เงินเดือนอย่างเดียวก็เยอะมากแล้วไม่ใช่เหรอคะ ทำไมจะให้ลูกบ้างไม่ได้ หรือจะเอาไปให้เมียใหม่ให้หมด ไม่สนใจว่าลูกจะอยู่ยังไง"

"ผมบอกคุณแต่แรกแล้วว่าจะให้ แต่นี่คุณเรียกร้องมากไปมิกา"

"มิกาขอไปห้าสิบล้าน"

"ผู้หญิงหิวเงิน" ปกรณ์ตะโกนใส่หน้าผู้หญิงที่ตัวเองตั้งใจจะปล่อยเธอไว้ให้เผชิญกับความทุกข์ตามลำพัง

"ค่ะ มิกาหิวเงิน แล้วหมาตัวไหนมันทำให้มิกาท้องล่ะคะ ไม่ใช่หมาที่เห่าโฮ่ง ๆ อยู่ตรงหน้ามิกาเหรอ"

"มิกา!" เขาโมโหจนตัวสั่น มองเธอด้วยแววตาอยากเข้ามาจับหญิงสาวเขย่าให้ได้สติ

**********

"น้องกะทิเคี้ยวให้ละเอียดก่อนกลืนนะ"

"หม่ำ ๆ" ลูกน้อยตักหมูเด้งมาป้อนเธอ หญิงสาวอ้าปากรับหนึ่งคำก่อนจะก้มหอมแก้มนิ่มฟอดโต

ยืนมองลูกสาวกินข้าวเพลิน แล้วก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์สั่น เธอหยิบมาดูแล้วเห็นว่าไม่ได้เมมเบอร์ไว้แต่ก็กดรับเพราะคิดว่าอาจเป็นลูกค้า

"สวัสดีค่ะ"

"มิกา…"

น้ำเสียงที่ทำให้หญิงสาวจำได้ทันทีว่าใคร

"น้องกะทิกินข้าวเองก่อนนะคะลูก แม่ขอไปเข้าห้องน้ำเดี๋ยวนะ" หญิงสาวยิ้มแย้มกระซิบเจ้าตัวน้อย น้องกะทิพยักหน้าหงึก กำช้อนตักข้าวเข้าปากต่อ

"โทรมากวนใจฉันทำไมคะ" แววตาของแม่ที่เปี่ยมไปด้วยความรักแปรเปลี่ยนเป็นเคืองขุ่นขึ้นมาทันควัน

"ผมไม่ได้จะโทรไปกวน ผมกำลังจะขับรถไปที่ร้านคุณ"

หญิงสาวกัดริมฝีปาก ธารมิกาไม่คิดว่าปกรณ์จะตื๊อไม่เลิก

"ต้องการอะไร"

"ให้ผมกลับไปไถ่โทษสิ่งที่เคยทำไว้กับคุณ"

"คุณไม่ต้องมาขอโทษฉันแล้ว สิ่งที่คุณควรทำคือทำเป็นไม่รู้จักฉันต่างหาก"

"ผมทนไม่ได้หรอกมิกา สามปีที่ผ่านมาผมอยู่กับความรู้สึกผิดทุกวัน ตอนนั้นคุณก็ไม่อยากเห็นหน้าผม ผมจะเข้าไปเยี่ยมคุณเพื่อคุยด้วยก็โดนคุณสั่งพยาบาลให้ออกมาไล่ผม มิกา… ผมขอแก้ไขสิ่งที่ผิดพลาดได้ไหม"

"คุณทำไปแล้ว คุณแก้ไขอะไรไม่ได้แล้วค่ะ"

"ให้ผมไปหาคุณเถอะ"

"ไม่"

**********

พาลูกเขยคนเปรตสัญชาติหมอ สันdานหมามาฝากแม่ ๆ อีกแล้วค่า
ดราม่า มีนอกกายนอกใจ
แต่มีหมาโบ้ตัวใหญ่มาก
เศษเสี้ยวความรักจากอาจารย์หมอใจร้ายคือนิยายลำดับที่ 19 ในนามปากกาสลีล
ขอบคุณที่สนับสนุนกันมาเสมอนะคะ

**********

อ่านตัวอย่างก่อนกดซื้อ
และถ้าซื้อผ่านเว็บไซต์จะได้ราคาถูกกว่า Apple นะคะ
ขอบคุณมากค่ะ