ท่านทูตจอมเฮี๊ยบกับสาวใช้จำเป็น

ยามเช้าคลี่แสงบางเบาลงบนห้องที่ยังอวลด้วยไออุ่นจากคืนก่อนนุดีตื่นขึ้นพร้อมหัวใจที่เต้นช้าลง แต่เต็มไปด้วยความรู้สึกที่เอ่อล้น เธอไม่กล้าขยับในทันที เพียงหลับตาฟังลมหายใจคุ้นเคยข้างกายและปล่อยให้ช่วงเวลานั้นไหลผ่านอย่างอ่อนโยน
อองรี ชายผู้เคยเคร่งขรึม เยือกเย็น และรักษาระยะห่างราวกับกำแพงกลับเผยรอยยิ้มที่เธอไม่คุ้นเคยรอยยิ้มที่ไม่ได้มีไว้สำหรับโลกภายนอก แต่มีไว้เพื่อเธอเพียงคนเดียวระหว่างความเงียบของยามเช้า กระซิบเล็กน้อย การสบตาที่ไม่ต้องการถ้อยคำ และการหยอกล้อแผ่วเบา กลับบอกเล่าเรื่องราวได้มากกว่าคำสัญญาใด ๆ
การสบตาที่ไม่ต้องการถ้อยคำ และการหยอกล้อแผ่วเบา กลับบอกเล่าเรื่องราวได้มากกว่าคำสัญญาใด ๆ
จากทูตจอมเฮี้ยบผู้เคร่งกฎ กลายเป็นคนช่างอ้อนอย่างน่าเอ็นดูจากหญิงสาวที่แสร้งเข็มแข็ง
กลายเป็นคนที่ยอมเผยความอ่อนหวานโดยไม่ต้องปิดบัง เรื่องราวของทั้งสองเริ่มต้นขึ้นตรงนี้
ในเช้าที่ความเขินอายปะปนกับเสียงหัวเราะและหัวใจสองดวงเรียนรู้จะเต้นไปในจังหวะเดียวกันโดยไม่รู้เลยว่าเส้นทางข้างหน้าจะพาพวกเราไปไกลเพียงใด