รักที่แสนร้าย

แพรมุกพยายามไม่สนเขา พยายามไม่สบตา แต่เขากลับเดินมาหา เธอก็เข้มแข็งไง ไม่มีอะไรหรอกน่า ก็แค่นอนด้วยกันครั้งสองครั้ง ธรรมดามาก!
"เธอทำอะไรอยู่"
"กินข้าวมั้ง! แหกตาดูสิ มือก็ถือสายยางอยู่เนี่ย" เธอชูสายยางให้เขาดู น้ำที่ปลายสายยางข้ามไปบ้านเขา เกือบจะโดนหัวเขาด้วย
"ฉุนเฉียวแต่เช้าเลยแฮะ ทำไม หึงเหรอ"
"ไร้สาระ!" เธอโต้กลับแล้วก้าวไปปิดน้ำที่ก๊อกข้างกำแพง เขาก็เดินเข้ามาใกล้อีก ตอนนี้เลยมีเพียงกำแพงปูนสูงเลยอกเล็กน้อย กั้นเธอกับเขาไว้
"ทำไมไม่มาซักผ้า ผ้าเต็มตะกร้าแล้ว"
เขาถามจริงจัง แต่แพรมุกกลับยิ้มเยาะใส่
"พี่ก็จ้างแม่บ้านสิ"
เธอโต้เสียงจริงจังคืนไป อีตานี่ความจำสั้นเหรอ ก็ตัวเองขอกุญแจคืนไปแล้วแท้ๆ จะให้เธองัดหน้าต่างเข้าบ้านหรือไง
"หญ้าก็แห้งตายหมดแล้ว"
"ต้นไม้ก็ของพี่ ก๊อกน้ำก็อยู่บ้านพี่ พี่ก็เปิดน้ำใส่มันสิ!"
"ทีเมื่อก่อนทำให้ทุกอย่าง" เขาเท้าสะเอวเถียง ทีเมื่อก่อนทำได้ แล้วทำไมตอนนี้ทำไม่ได้ล่ะ
"ก็ตอนนั้นรักไง รักก็เต็มใจทำให้ ผู้หญิงน่ะ ถ้ารักก็ทำได้หมดแหละ"
"แล้วทำไมตอนนี้ไม่ทำ?"
"ก็ไม่ได้รักแล้วไง! จะทำให้ทำไมล่ะ ไม่ได้โง่นะ พี่ไม่รักแพร แพรก็ไม่สนหรอก ผู้ชายหรรมไซซ์ 56 ไม่ได้มีคนเดียวในโลกจ้า!"


#######
โรมานซ์จบดี ไม่มีนอกกายนอกใจ