เมียจำยอม

“ฉันควรจะปลาบปลื้มปิติยินดีที่คุณอุตส่าห์ยื่นข้อเสนอแต่งงานให้ใช่ไหม”
“แสดงว่าเธอตกลงตามนั้นแล้ว”
“ไม่ คุณมันทุเรศที่สุด!”
เขาหรี่ตามอง ด้วยสีหน้าที่เหมือนสวมหน้ากาปิดบังอารมณ์เอาไว้ “ถ้าอย่างนั้น” เขาพูดช้าๆ “เอาเป็นว่าฉันขอซื้อเวลาเธอสักสองสามชั่วโมงแล้วกัน”
ปลายประสาททั่วร่างกระตุกเกร็งเมื่อได้ยินสิ่งที่เขาพูด เส้นเสียงดูเหมือนจะอัมพาตจนพูดอะไรไม่ออกไปชั่วครู่
“เริ่มกันเลยไหม” เขาพูดหน้าตาย
“ที่นี่น่ะ” ถามเขาเสียงหลง เสียงนั้นสูงเสียจนแทบจำเนื้อเสียงเดิมไม่ได้
“ทำไมจะไม่ได้” เขาจ้องหน้าเธอเขม็ง “เตาผิงทำให้อากาศในนี้อบอุ่นเพียงพอ”