ผีครึ่งโหล Those Semi-Dozen Ghost Stories!

...ดูเหมือนผมจะเข้าใจอะไรๆได้ดีอยู่แล้วเชียว แต่แล้ว จู่ๆวิทยุทรานซิสเตอร์ของพ่อก็ดับไปดื้อๆ พ่อบอกว่าสงสัยถ่านมันคงจะหมดแบบไม่รู้ตัว พ่อไม่ได้เตรียมถ่านสำรองมาด้วย เราเลยเดินกันในอุโมงค์ต้นสนที่ทอดยาวกว่าสามร้อยเมตรไปเรื่อยๆท่ามกลางความมืดและเงียบเหมือนเดินในป่าช้า อาศัยว่ามีแสงสว่างจากไฟฉายของพ่อเท่านั้นที่ทำให้เราอุ่นใจขึ้นมา
สักพัก เราได้ยินเสียงฝีเท้าคนเดินตามมา ตอนแรกเสียงนั้นอยู่ห่างออกไปไกล แต่แล้วเสียงนั้นก็ตัดมาใกล้ๆเข้าทุกที แล้วก็ดูเหมือนจะแซงหน้าเราไป พ่อฉายไฟตามเสียงก็ไม่มีอะไรผิดปกติ ต่อมาผมได้ยินเสียงแบบนั้นอีกคราวนี้มันดังมาจากแนวหลังต้นสนแล้วก็ผ่านหน้าเราไป ตอนนั้นผมไม่รู้ว่าพ่อผมคุมสติอยู่ได้ยังไง รวมทั้งไม่รู้ด้วยว่าพ่อเดินตรวจพื้นที่แบบนี้ได้ไงทุกๆค่ำคืน
ทันใดผมก็ได้ยินเสียงเพลงดังขึ้นมา ผมดีใจมากคิดว่าวิทยุของพ่ออาจจะติดขึ้นมาได้เพราะถ่านแบตเตอรี่มันลัดวงจร เพลงนั้นเป็นเพลงเดิมที่ขาดหายไปตอนที่วิทยุมันดับครั้งแรก ผมดีใจหันไปยิ้มกับพ่อแต่พ่อหน้าเจื่อนพร้อมกับยกวิทยุให้ผมดูว่าวิทยุยังคงดับสนิท เสียงนั้นไม่ได้ดังจากวิทยุแน่ๆ
เราสองคนเดินจ้ำเร็วขึ้น เสียงเพลงจากที่ไหนสักแห่งก็ดังขึ้นคราวนี้ไม่ใช่เสียงสะท้อนแน่นอน แต่เป็นแหล่งกำเนิดเสียงที่เราไม่รู้ว่าดังมาจากไหน ผมทำหน้าเหยเกคล้ายจะร้องไห้ แต่พ่อมองผมด้วยสายตาอ่อนโยนคล้ายๆบอกว่าให้เข้มแข็งเอาไว้นะลูก ผมเม้มปากแน่น หน้าตาไม่สบายเลย เกือบๆจะร้องไห้อยู่แล้ว สักพักเราก็ออกพ้นแนวอุโมงค์ต้นสนมาได้ แต่เสียงเพลงนั้นยังดังแว่วๆอยู่ในดงต้นสนนั้น...