กระต่ายในเงาจันทร์

ศศะเรขาเลี่ยงริมฝีปากบางตรงหน้า เอียงไปหอมแก้มเขาแทนอย่ารวดเร็ว ขนาดที่เอียนเองยังไม่ทันกะพริบตาตั้งตัวทัน

“เอามาได้แล้ว” รีบทวงทันที และทำท่าจะกระโดดในรถเหยงๆ เมื่ออีกฝ่ายยังไม่คืนให้

“จูบหรือหอมก็เอาสักอย่างสิครับ แต่นี่คุณเล่นฉก ผมแยกไม่ออกเลย” บ่นงึมงำ ถึงไม่ค่อยพอใจแต่ก็ยอมส่งกล่องพัสดุคืนให้หญิงสาวโดยดี

เย้...หวานหมู จะกินให้เปรมไป...

เอียนปิดริมฝีปากลงบนปากอวบอิ่มน่ารัก สัมผัสได้ถึงความนิ่มนวลราวกลีบกุหลาบด้วยจูบเบาๆ ก่อนเงยหน้าขึ้น

“วิชาเสริมทักษะแบบนี้เรียนกับผมคนเดียวนะครับ” ยิ้มอ่อนโยน ฮัมเพลงอย่างครึ้มใจหันไปสตาร์ทรถขับเคลื่อนออกจากที่จอด

ศศะเรขานั่งนิ่งหัวใจหล่นวูบไปอยู่ตาตุ่ม หน้าชายิบๆ

เขา...เขา...

ติดอ่างขึ้นมากะทันหัน หากอีกฝ่ายพูดคล่องคอปรื๋อ ยิ้มแย้ม

“แหม...ปลื้มมากจนตัวสั่นเชียว...อ๊ะๆ ...อย่านะครับ...”

ร้องลั่นเมื่อศศะเรเขาสูดลมหายใจเข้าปอด หลับตาปี๋ กำมือแน่น พร้อมกับ

“กรี๊ด!...อุ๊บ...”

เอียนปิดริมฝีปากของเธออีกครั้ง ดวงตาดำสนิทกลมใสเบิกกว้าง

“ก...” เตรียมแหกปากอีกครั้งเมื่อเป็นอิสระ

“ว้า...สงสัยต้องสอนอีก...ไม่เข็ด...” เขาดูไม่จริงจังนัก แววตาวาววับประหลาด ศศะเรขาหุบปากฉับ

ถ้ามีกาวอยู่แถวนี้เธอจะเอามาป้ายปากบางนั้น ผนึกให้แน่นเชียว!

...........

ความรักกุ๊กกิ๊กใสๆ ระหว่างสาวน้อยนักเรียนนอกที่ทั้งดื้อทั้งขี้งอนกับศาสตราจารย์หนุ่มอัจฉริยะสุดเนี้ยบที่มีความหึงอย่างร้ายกาจ พกมาทั้งลูกล่อลูกชนสุดเขินเพื่อให้กระต่ายของเราใจอ่อน ไหนจะเรื่องราววุ่นๆ ของเพื่อนๆ ต่างชาติของหญิงสาวและหลานสาวสุดแสบของเขาอีกล่ะ สนุกสนานขำๆ จนต้องอมยิ้ม