สาวเสิร์ฟเสน่หา

ตลอดเวลาที่ผ่านมา ความมั่งมีของตระกูลมาร์คาริออส ไม่เคยทำให้เขามีปัญหาในการกระดิกนิ้วเรียกผู้หญิง เขาเลือกและพวกหล่อนก็มีหน้าที่ทำตามความต้องการ...ไม่เช่นนั้นก็จงไสหัวไป ไม่ว่าหล่อนจะสวยน่าหลงใหลหรือคิดว่าตัวเองสูงส่งแค่ไหนก็ตาม
“แต่...ฉันยังไม่รู้เลยว่าคุณเป็นใคร” นั่นคือสิ่งที่เชย์น่าพูดกับเขา “คุณอาจจะเป็นใครก็ได้”
ไม่เคยมีใครบอกว่าเขาเป็น “ใครก็ได้” มาก่อนในชีวิต
“ฉันต้องไปแล้วค่ะ” หล่อนบอกด้วยน้ำเสียงแหลมเล็ก ขณะยืนบิดตัวไปมา “ฉันจะกลับ”
“ฉันอยากให้เธออยู่” เขาบอก “สัญญาว่าจะโทรฯเรียกรถให้ไปส่งบ้านทันทีที่เธอต้องการ แต่ก่อนจะทำอย่างนั้น ฉันอยากทำอะไรบางอย่างเสียก่อน...”
เขาก้าวเท้ามาด้านหน้าหนึ่งจังหวะ ขณะที่เธอยังไม่ทันรู้ว่าเขาจะทำอะไรหรือแม้แต่ถอยหนี เขาใช้มือหนึ่งประคองหน้าเธอไว้ อีกมือหนึ่งซุกปลายนิ้วเข้าไปในผมเพื่อประคองศีรษะและเชยขึ้นสูง จากนั้นจึงขยับเข้าใกล้และประกบริมฝีปากลงบนเธอ
ความปรารถนาแผ่ซ่านไปทั่วร่าง...มันช่างรุนแรง เร่าร้อน และปลุกเร้าเขามากมาย
เขาถอนริมฝีปากออกทั้งยังประคองหล่อนแนบกาย รวบรวมความเข้มแข็งทั้งหลายที่มีถามออกไป
“เธอยังอยากกลับอยู่หรือเปล่า เชย์น่า”