หอบรักมาห่มฟ้า

“ทะเลตอนพระอาทิตย์ตกน่าดูแบบนี้นี่เอง” เอิงและแทยังมาหยุดยืนเฝ้ามองแสงสุดท้ายของวันกำลังลาลับขอบฟ้าอยู่ริมหาด มองเห็นแสงสีส้มทองระบายเต็มท้องฟ้า และผืนน้ำสีครามซึ่งสะท้อนเงาเป็นสีเดียวกับแผ่นฟ้าเบื้องบนเสมือนว่าท้องฟ้าและทะเลกำลังจะมาบรรจบกัน
“ดวงตะวันทำงานอย่างซื่อตรงเสมอ มาตรงเวลาและไปตรงเวลา กี่พันกี่ร้อยปีก็ยังคงเป็นเช่นนี้ ตลอดกาล” แทยังพูดขึ้นมาลอยๆ แต่ก็มีความหมายแฝงอยู่ลึกๆ “ชื่อของผม แทยัง แปลว่าตะวัน” เขาบอกเธอให้ได้รู้ เอิงหันมายิ้มให้เขา
“จริงหรือคะ เอิงเพิ่งรู้นะเนี่ย”
“แล้วชื่อคุณล่ะ ศศินา แปลว่าอะไร ถามได้ไหม”
“แปลว่าพระจันทร์ค่ะ แม่ฉันชอบชื่อนี้ ท่านบอกว่าแสงจันทร์นวลสวยสบายตาสบายใจดี”
“ฮันวอล ผมเรียกคุณแบบนี้ได้ไหม แปลว่าพระจันทร์กลางฤดูหนาว” เอิงทำหน้าแปลกใจ “ฮันวอลแปลว่าพระจันทร์หรือคะ ทำไมต้องเป็นฤดูหนาวด้วยละคะ ไปเป็นฤดูอื่นได้ไหม”
“เพราะหน้าหนาว ท้องฟ้าโปร่ง พระจันทร์จะแลเด่นและสวยที่สุด เอิงว่าไหม”
เอิงส่งยิ้มบางๆ ออกมา ไม่ได้ถามอะไรต่อ “ฮันวอลหรือ ก็เพราะดีนะ เข้าใจตั้งชื่อให้ฉันนะ”