มนตรารักวิวาห์พิศวาส

“เจ้างามมากรีนา งามไม่มีที่ติจริงๆ”
ชายหนุ่มผงกศีรษะขึ้นมาเผชิญหน้ากับหญิงสาว เส้นผมที่ยุ่งเหยิง ดวงตาที่ฉ่ำปรือ เม็ดเหงื่อที่ผุดพราย ทำให้สาวหวานดูเซ็กซี่เย้ายวน กระชากใจชายจนแทบกระตุกออกมาจากอก
“ได้โปรด อย่าทรมานข้าด้วยวิธีนี้อีกเลย”
น้ำเสียงกระเส่า ดวงหน้าแดงก่ำ ร่างกายที่กระตุกขึ้นลงของซารีนา บ่งบอกถึงแรงอารมณ์ที่กำลังปั่นป่วนไปทั่วกายของหญิงสาวได้ดี
“ข้าทรมานมากกว่าเจ้าหลายร้อยเท่านัก...เป็นของข้านะคนดี”
ชายหนุ่มวอนขอ ดวงตาคมกริบออดอ้อน ร่างกายปวดหนึบทรมานจากความร้อนแรงแห่งอารมณ์ที่กำลังเผาเขาให้ตายทั้งเป็น ซึ่งต้องตายแน่ๆ ถ้ากายแกร่งไม่ได้รับการปลดปล่อย
“ข้า...”
หญิงสาวลังเลเล็กน้อย มิใช่ว่าไม่อยากเป็นของเขา เธอพร้อมแล้วที่จะมอบทั้งกายและใจให้เขา แต่เธอกลัว...กลัวเหลือเกินเมื่อนึกถึงความอลังการที่เธอเคยสัมผัส
“นะคนดี”
“ข้ากลัว” น้ำเสียงสั่นเครือ ร่างกายสั่นเทาอย่างกับนกน้อยหลงรัง บ่งบอกได้ดีถึงความกลัวของสาวบริสุทธิ์
“โธ่! ไม่มีอะไรน่ากลัวเลยสักนิด...ทำตามที่ข้าบอกก็พอ ข้าขอเถอะนะ”
ซารีนาหลับตาพริ้มพยักหน้าอนุญาต ถึงจะกลัวแต่เธอมั่นใจว่าผู้ชายตรงหน้า ต้องถนอมเธอจนสุดความสามารถตามที่ให้สัญญา
ดังนั้นชายหนุ่มจึงเริ่มต้นบทรักอย่างอ่อนหวาน เขาก้มลงจูบที่หน้าผากมนอย่างปลอบประโลม ก่อนจะเล้าโลมและปรนเปรอเรือนร่างงดงามอีกครั้ง...ซึ่งไม่นานเลยที่ความชำนาญของชีคเจสมิน ทำให้ร่างงามชุ่มฉ่ำหยาดเยิ้ม พร้อมที่จะเปิดรับเขาให้เป็นหนึ่งหลวมรวมร่างเข้ากันกับเธอ