หวานรักจอมพยศ

“ทำอะไรอยู่”
“ซักผ้า” คนที่ชอบถามแต่เกลียดการตอบคำถามบอกอย่างส่งๆ ไป
“กินข้าวเช้าหรือยัง” พชรพลยังคงถามเธอต่อ
“นี่คุณ! เลิกถามสักทีได้ไหมฉันรำคาญ”
ชายหนุ่มเงียบๆ ไปพักใหญ่ก่อนจะสั่งอะไรมานั่งทานระหว่างรอเธอ
“ทานอะไรก่อนสิ ผมสั่งมาให้ตั้งหลายอย่าง” คำพูดของเขาทำเอาพนิดาเลิกคิ้วอย่างแปลกใจกับท่าทางของอีกฝ่าย
“ขอบคุณ” หญิงสาวบอกก่อนจะทานเค้กที่เขาสั่งมาให้
“ครีมเลอะปาก” ชายหนุ่มบอกสั้นๆ พร้อมกับจ้องครีมที่เลอะปากโดยที่เธอไม่รู้ตัว
“ไหนๆ ตรงไหน” สาวแก่นเซี้ยวทำท่าจะใช้มือเช็ดปากตัวเอง แต่ถูกยั้งไว้ด้วยมือหนาก่อนที่คนที่นั่งอยู่ตรงข้ามจะกระทำการอุกอาจด้วยการโน้มตัวข้ามโต๊ะมาเช็ดครีมที่เลอะปากเธอด้วยริมฝีปากของเขาเอง ในขณะที่คนที่ทำครีมเลอะปากช็อกกับการกระทำของคนตรงหน้า
“เรียบร้อย” รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏขึ้นบนใบหน้าหล่อ
“คุณทำอะไร”
“เช็ดครีมที่เลอะ”
“ทิชชู่มีทำไมไม่ใช้เช็ด” ใบหน้าหวานซับสีระเรื่ออย่างห้ามไม่อยู่
“เปลืองทรัพยากรต้นไม้”
‘จะมารักสิ่งแวดล้อมอะไรตอนนี้เนี่ย’