ชิงชัง เล่ม 2

“ฝากบอกเอื้องอรุณด้วยว่าแม่คิดถึง แม่คิดถึงลูกทุกคน แม่ห่วงลูก ห่วงหลานทุกคน คนไหนมีสุขแม่ก็ดีใจ คนไหนมีทุกข์ แม่ก็กลัดกลุ้มใจ ทุกคนเป็นแม่กันแล้ว คงรู้ซึ้งถึงหัวอกของแม่ สำหรับแม่แล้วลูกไม่เคยมีความผิด แม่ให้อภัยลูกได้ทุกคน เมื่อไม่มีแม่แล้ว แม่ขอให้ยกย่องพี่อิ่มให้เป็นแม่ มีอะไรให้มาปรึกษาหารือ อย่าเอาแง่เข้าหากัน ให้พึ่งพาอาศัยกัน อย่าทำอย่างที่แล้วๆ มา ดูตัวอย่างตระกูลของแม่ เมื่อยังหนุ่มยังสาวกัดกันจนลือไปสามบ้านแปดบ้าน สุดท้าย มันก็ต้องมาคืนดีกันพี่น้องมีสายสัมพันธ์ตัดอย่างไรมันก็ตัดไม่ขาด ถ้อยทีถ้อยอาศัยกัน...สมบัติมันก็สำคัญ แต่มันไม่สำคัญเท่าการดำรงอยู่อย่างมีเกียรติศักดิ์ศรีของวงศ์ตระกูลและกุศล คุณงามความดี ลูกเอ๊ยหมั่นสั่งสมบุญไว้ อย่าละโมบโลภมาก ทำไอ้ที่ที่มีอยู่ให้ดีที่สุดในแต่ละวัน แค่นั้นแหละ พอกินไม่มีอด...”