เปิดม่านพรหมจรรย์

เปิดม่านพรหมจรรย์จะพาคุณผู้อ่านย้อนไปชมบรรยากาศค็อกเทลเล้านจ์เมื่อราวสองทศวรรษที่แล้ว
ในยุคนั้นยังไม่มีพริตตี้ ไม่มีนางแบบจากนิตยสารชื่อดังเพื่อตอบสนองผู้ชายรสนิยมวิไล ไม่มีเด็กนวดปู๋ ไม่มีไซด์ไลน์เกลื่อนเมืองเช่นทุกวันนี้
สาวนั่งดริ๊งก์หรือนั่งดื่ม หรือเด็กเล้านจ์ส่วนใหญ่เป็นสาวสวย ราคาแพง อยู่ในวัยศึกษาเล่าเรียน จำนวนไม่น้อยเข้าสู่วงจรนี้เพราะอัตคัดขัดสน และอีกจำนวนก็เพราะวัตถุนิยมที่มีให้เห็นทุกยุคทุกสมัย

ค็อกเทลเล้านจ์เมื่อยี่สิบปีที่แล้ว แบ่งได้เป็น 3 ประเภท
คือ ไม่ยอมให้มีออฟ ซึ่งหมายถึงไม่มีเด็กสาวขายตัว สาวๆมาทำงานมีหน้าที่นั่งดื่มเป็นเพื่อนลูกค้า ชวนพูดชวนคุยชงเหล้า ออเซาะฉอเลาะเพื่อให้การร่ำสุรามีรสชาติยิ่งขึ้น
อีกแบบคือ ออฟได้ทุกคน ยันเด็กเสิร์ฟ ราคาค่างวดก็ขึ้นอยู่กับรูปร่างหน้าตา ลีลาท่วงท่าที่สามารถสร้างความประทับใจ
ประเภทสุดท้ายคือ มีทั้งออฟและไม่ออฟอยู่ในที่เดียวกัน ขึ้นอยู่กับความสมัครใจของสาวๆ ใครใคร่ขายก็ขาย ใครไม่อยากขายไม่เป็นไร เพียงนั่งดื่มเป็นเพื่อนลูกค้าย่อมได้ไม่มีปัญหา

ค็อกเทลเล้านจ์ออฟได้ทุกคน กับ ออฟได้บางคน เหมารวมเรียกเล้าจ์ออฟทั้งหมด และได้รับความนิยมมาก แม้ราคาจะสูง นัยว่าเด็กไม่ค่อยช้ำ ดังนั้นเด็กเล้านจ์จึงราคาสูงกว่าเด็กอ่างฯ หรืออาบ อบ นวด ชาวบ้านรู้จักกันดีในนามหมอนวด แต่ในวงการเรียก อาบ อบ นวด ว่า “อาบน้ำ” เรียกหมอนวดว่า “เด็กอาบน้ำ” ซึ่งมีหน้าที่อาบน้ำ นวด และนาบให้ลูกค้า
ด้วยความที่ว่าค็อกเทลเล้านจ์มีทั้งออฟได้และไม่ออฟเลย สาวๆจึงนิยมอยู่เล้านจ์ เพราะดูไม่เป็นการขายที่รุนแรงเท่า อาบน้ำ หรือ ซ่องที่เปิดมาเพื่อการค้าประเวณีโดยเฉพาะ
ดังนั้นร้อยทั้งร้อย เด็กเล้านจ์ออฟสมัครใจขายบริการ เพราะการบอกว่าตัวเองทำงานนั่งดื่ม มันดีกว่าทำอาบน้ำมากโข แม้งานนั่งดื่มนั้นอาจมีนอนให้ดื่มบ้างก็ไม่ใช่เรื่องที่ใครจะรู้ได้ง่ายๆ
ปัจจุบันค็อกเทลเล้านจ์แบบออฟทั้งหลายสูญพันธ์แล้วนะคะ เหลืออยู่ก็เป็นพวกบาร์ที่ไม่เน้นความสวยหรูสุนทรีย์ใดๆ ไม่มีคลาสอย่างเล้านจ์ออฟในอดีตแม้แต่น้อย

ยุคหนึ่งนั้น สาวค็อกเทลเล้านจ์ เด็กนั่งดริ๊งก์เฉิดฉายและมีราคา สาวงามบรรดามีมุ่งสู่วิถีแห่งเงินตรา เจิดจรัสแรงกล้า บนถนนสายสีเทา

หญิงสาวเดียวดายในเมืองใหญ่ โลดแล่นใช้ชีวิตอยู่ท่ามกลางการแก่งแย่งเพื่อเอาตัวรอดไม่ต่างจากใครๆ
ทว่าบทละครชีวิตของเธอเข้มข้นเป็นที่สนใจ เพราะวิถีที่ก้าวเดินอยู่บนเส้นทางสายสีเทาที่เต้นเร่าด้วยแรงปรารถนามืดดำเป็นสำคัญ
พลาดพลั้ง หมายถึงเสียที ที่อาจจะพาชีวิตร่วงหล่นสู่หุบเหวเหน็บหนาวร้าวรานและไม่เป็นที่ต้องการอีกต่อไป
ยี่สิบปีที่แล้ว สาวงามวัยกำดัดพลัดหลงเข้าสู่วงโคจรซับซ้อนซ่อนเงื่อนของสถานบริการที่ถูกขนานนามว่าค็อกเทลเล้านจ์ เธอถูกกำหนดค่า ตีราคา กำลังจะกลายเป็นสินค้ามีชีวิตที่แสนงดงามและมีหลายคนพยายามต่อสู้เพื่อแย่งชิง หนึ่งในนั้นคือตัวเธอเอง
สาวน้อยคนดีต้องเอาชนะการช่วงชิงให้ได้ เพื่อความหมายของชีวิตเป็นคนมีค่าคือศักดิ์ศรีทัดเทียมเช่นมนุษย์พึงมี แต่ในวันที่อ่อนด้อย ทางเลือกเหลือน้อยเต็มที ในขณะที่อุปสรรคถาโถมมากมาย ด้วยแรงกาย แรงใจ ด้วยความรักที่เป็นเงื่อนไขของลมหายใจ เธอต้องฝ่าฟันเช่นไร เพื่อให้คุณค่าและการนับถือตัวเองไม่แหลกสลาย...

“เปิดม่านพรหมจรรย์” คือหนึ่งเรื่องที่เป็นสีสันในนิยายซีรี่ย์คนกลางคืน
ครบทุกรส ทุกบทบาท รัก ใคร่ ลุ่มหลง ลึกซึ้งยิ่งกว่าด้วยมุมมองของคนใช้ชีวิตหลังแสงอาทิตย์ลับลาขอบฟ้า
ในที่แสงสว่างผ่องอำไพไม่ปรากฎ ในห้วงรัตติกาลหม่นมืดมีความงามแฝงเร้นอยู่ที่นั่น
มีความรัก มีความใคร่ มีความหลงใหล และมีความมั่นคงในรักที่เป็นดั่งภาพฝัน ที่กลั่นมาจากความจริง...

ความจริงใช่จะมีแต่ความเจ็บปวดเกินรับไหว ความจริงมีความงามที่แท้พร้อมถูกตีแผ่ใน “เปิดม่านพรหมจรรย์”
ร่วมเสพความจริงในมุมมืดที่สลับบทบาทกับแสงสว่าง ร่วมอัศจรรย์ใจไปกับงานรังสรรค์ตัวอักษรที่กรองมาจากประสบการณ์ยาวนาน
การันตีสุดหัวใจ...เปิดม่านพรหมจรรย์ ไม่ใช่แค่นิยายรักใคร่ ไม่ใช่เรื่องโศกสลดหรือหยาบโลน แต่เป็นเรื่องของ “คนใช้ชีวิต” อย่างมีสติและมีมิติความงามที่ไม่เหมือนใคร
นิยายคนกลางคืนมากสาระ พร้อมจะเปิดโลกการอ่านเรื่องยาวที่เพลิดเพลินที่สุดแห่งยุคสมัยกำลังรอให้ใครต่อใครได้ร่วมอิ่มเอม ณ บัดนี้

วัฏจักรวงจรชีวิตผีเสื้อราตรีถูกเผย งามล้ำลึกแฝงในความมืด แมลงปีกบางแสนสวยต่างออกมาร่ายรำ พวกเขากำลังสร้างเสกมนตรา... เพื่อให้ใครก็ตามที่อ่านเรื่องราวเหล่านี้จมดิ่งกับแสง สี เสียง ความใคร่ และอำนาจเงิน...

Just enjoy the show by มิ้ว ณ ชมวิว