กันชนรักกับดักเสน่หา

“อยากเลิกทำงานไหม ฉันให้เยอะกว่าที่ได้ตอนนี้อีก”

พบกันครั้งแรกที่ค็อกเทลเลานจ์ เขาตบหน้าเธอด้วยประโยคนี้

“ขอบคุณนะคะที่ปรารถนาดี ฉันมาทำงานที่นี่เพราะต้องการเงินก็จริง
แต่ฉันก็ต้องการเท่าที่จำเป็น และไม่ได้อยากรวยหรืออยากสบายเพราะขายตัว”

หน้าที่และความจำเป็นทำให้ ณวรา กัดฟัน กำมือแน่น ตอบเขาไปอย่างสุภาพที่สุด
ด้วยความหวังว่าเขาจะไม่มาตอแยกับเธออีก
แต่ว่าผู้ชายอย่าง อนาคิน ก็ทำอะไรเหนือคาดเสมอ
เขาไม่เลิกตอแย แถมยังขอให้เธอแกล้งเป็นแฟนเขา
เท่านั้นไม่พอ แฟนกำมะลออย่างเธอยังมีภาระเพิ่มเป็นลูกชายสี่ขาที่เขาให้มาอีกด้วย
แต่ถึงอย่างนั้นเจ้าตัวเล็ก (สี่ขา) ก็ยังไม่ทำให้เธอหนักใจเท่ากับคนตัวโต
ที่พร้อมจะทำให้หัวใจเธอเพลี่ยงพล้ำไปกับเขาได้ตลอดเวลา
จนเธอต้องคอยเตือนตัวเองซ้ำๆ ว่าไม่เคยมีมหาเศรษฐีตระกูลไหน
ยอมให้ลูกหลานเลือกเด็กเสิร์ฟหรือสาวนั่งดริ๊งก์ในค็อกเทลเลานจ์ไปเป็นเมีย
เพราะฉะนั้น ระหว่างเธอกับเขาไม่มีทางเป็นไปได้เลย...เว้นแต่ว่า
เธอจะยอมเป็นของเล่นชั่วคราว หรือเป็นเมียน้อยเมียเก็บของเขานั่นแหละ