คีตารื่นกมล (หนึ่งในรวมเรื่องสั้นชุด เสน่หานิรันดร์กาล)

ชื่อเสียง ‘ยอดหญิงอัจฉริยะทางดนตรี’ ของหมิงลี่อินดับวูบ
เมื่อนางมิสามารถได้ยินสรรพสำเนียงใดได้อีก


นางเสียใจหรือไม่...ย่อมเสียใจ


ทว่าสิ่งที่เสียใจยิ่งกว่า
คือนางมิอาจจำเสียงสุดท้ายที่นางได้ยินก่อนทุกอย่างจะวูบหายไปได้


นั่นคือคีตาที่ไพเราะที่สุดเท่าที่นางเคยฟังมา


และที่น่าประหลาดใจยิ่งก็คือ เสียงนั้นกลับเป็นเสียงเดียวที่ชำแรกความเงียบงันของสรรพสิ่งเข้าไปในโสตประสาทนางได้


พร้อมกับบุรุษผู้บรรเลงเพลง ที่กลายเป็นบุรุษคนเดียวกลางใจนาง