อาญารักซาตานทมิฬ

กว่าอังสนาจะเก็บกวาดบ้านเสร็จเวลาก็ล่วงมาถึงบ่ายสามโมง ร่างบอบบางวางไม้ถูกพื้นกับถังน้ำข้างไว้ประตู มือบางยกขึ้นปาดเหนื่อยที่หน้าผากเบาๆ ก่อนจะเดินหยิบผ้าเช็ดตัวเข้าไปอาบน้ำ

อังสนาอาบน้ำไม่นานก็สวมเสื้อคลุมออกมา มือบางจับผ้าขนหนูเช็ดผมเปียกขณะเดินไปนั่งม้านั่งริมหน้าต่าง สายลมเย็นสบายที่พัดเข้ามาทำให้เธอคลายร้อน แต่ไม่ได้ทำให้เรื่องราวในใจคลายไปด้วย

“เฮ้อ คนอะไรไม่รู้ใจร้าย” เธอพึมพำและยอมรับชะตากรรมของตัวเอง ถ้าพี่สาวเธอมาเจอสถานการณ์แบบนี้คงทนไม่ได้ หญิงสาววางแขนกับขอบหน้าต่างตามองความเขียวชอุ่มของสวนองุ่นด้านนอก

“ถ้าฉันใจร้ายเธอกับพี่สาวคงตายคามือฉันไปแล้วอังสนา” เสียงกระด้างทำให้เธอหันไปมอง และเห็นคนใจร้ายที่เธอว่าเมื่อสักครู่ยืนกอดอกอยู่ข้างประตู หน้าคมยังคงบึ้งตึงเหมือนทุกครั้งที่มองเธอ ร่างสูงเดินมานั่งริมขอบเตียง สายตาคมกวาดมองห้องสะอาดสะอ้านแล้วเหยียดยิ้ม

“เก่งนี่ ทำเองได้”

“คุณมีอะไรกับฉันหรือเปล่า ถ้าไม่มีฉันขอเวลาส่วนตัวด้วยนะคะ” เธอออกปากไล่ แต่เวหาไม่สนมองที่ว่างข้างตัว

“มานั่งนี่สิ”

“ไม่ค่ะ” เธอลุกขึ้นปฏิเสธ และมองเขาอย่างระวังตัว

“อังสนา” เขาเรียกชื่อเธอเสียงดัง กรามแข็งแรงขบกันแน่นจนปวดหนึบ “จะมาหรือไม่มา” เขาถามพลางมองใบหน้านวลอย่างเอาเรื่อง หญิงสาวใจเสียมือกำสาบเสื้อคลุมแน่น

“เอ่อ…คุณมีอะไรก็พูดมาสิคะ ใกล้แค่นี้ยังไงก็ได้ยิน” เธอพูดไม่ทันจบดีร่างสูงก็พุ่งมาคว้าแขนกลมกลึงแล้วเหวี่ยงร่างงามไปที่เตียง

“ว้าย…” เธอหงายหลังบนเตียง สายเสื้อคลุมที่ผูกไว้หลวมๆหลุดออกจากกัน ชายเสื้อเคลื่อนมากองที่เอว ท่อนขานวลเนียนโชว์หราชัดเจน คนทำถึงกับนิ่งงันมองสะโพกผายและความเป็นหญิงอย่างไม่เกรงใจ

“บอกดีๆ ไม่ชอบ ชอบให้ใช้กำลัง” ร่างสูงจับข้อเท้าเรียวกระชากมากลางเตียง แล้วทิ้งตัวลงบนร่างนุ่ม อังสนาตกใจจนหน้าซีดดิ้นรนเต็มแรง แต่ยิ่งดิ้นสาบเสื้อยิ่งแยกห่างจากกัน เผลอให้เห็นเนินอกขาวผ่อง

“อย่าทำฉันเลยนะคะ”
คำว่าซาดิสม์ ทำให้อังสนากลัวจับใจและพยายามร้องขอความเห็นใจ แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะไม่สนใจ หลุบตามองปากอวบอิ่มที่เคยลิ้มรสแล้วว่าหวานซ่านทรวง ราวกับอาหารทิพย์จากสวรรค์

“เธออ่อยฉันเองนะ” เขายิ้มเยาะมองเนินอกขาวด้วยแววตาวับวาวแล้วก้มลงไปหา มือบางผลักหน้าคมออกห่าง ในขณะที่ช่วงล่างเปล่าเปลือยถูกท่อนนูนที่เหยียดขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆบดเบียดเสียดสี กลิ่นสบู่เด็กบวกกับความหอมกรุ่นของกลิ่นสาว ทำเอาหัวใจแกร่งเต้นแรง เลือดในกายสูบฉีดตามจังหวะการเต้นของหัวใจ

“ฉันอ่อยที่ไหนกันคะ คุณเข้ามาเองต่างหาก” เธอเถียงเสร็จก็อยากกัดลิ้นตัวเองนัก เพราะเท่ากับไปยั่วยุอารมณ์เขาให้โมโหมากกว่าเดิม

“ฉันก็มาตามคนงานใหม่ไปทำงานนะสิ”

“งั้นคุณก็ลุกสิคะ ฉันจะไปแต่งตัว” มือที่ดันอกกว้างเปลี่ยนมากำสาบเสื้อคลุม เวหาคลี่ยิ้มไล้ฝ่ามือบนเนินอกอวบ

“เปลี่ยนใจแล้ว ให้เธอทำงานอื่นแทน”

“งะ…งานอะไรคะ” เธอถามตะกุกตะกัก อยากจะหายสาบสูญไปจากสายตาคมคู่นี้เหลือเกิน

“งานบนเตียง” เขาไม่รู้เปล่าจับสาบเสื้อคลุมออก เธอก็กำแน่นไม่ยอมปล่อย

“อย่ารุ่มร่ามนะ คุณให้ฉันเป็นคนงานไม่ใช่นางบำเรอนี่คะ” เธอบิดตัวไปมาเพื่อไม่ให้เขาปลดเปลืองเสื้อคลุมออกจากตัว

“ปิดยังไงก็ไม่มิดหรอกคัพซีสามสิบแปดขนาดนั้น” เขากระชากสาบเสื้อห่างจากกันสำเร็จและถอดออกจากร่างเธอ เนื้อกายผุดผ่องสีขาวอมชมพูตรงหน้าทำเอาเวหาตกตะลึง

“อย่านะ ปล่อย อย่า”

“อย่าร้องอย่าดิ้นสิ ยิ่งร้องฉันยิ่งมีอารมณ์นะ” พอได้ยินคำประกาศิตเธอก็หยุดนิ่งมองเขาอย่างหวาดกลัว หัวใจแกร่งถึงกับอ่อนยวบเป็นครั้งแรก ส่วนลึกของหัวใจเริ่มต่อสู้กันอย่างดุเดือดระหว่างความแค้นกับความสงสาร

“ฉันกลัว อย่าใช้พวกแส้ กุญแจมือหรืออะไรกับฉันได้ไหมคะ” เธอขอร้องเสียงสั่นเทา เวหาอึ้งไปนี่เจ้าหล่อนคิดว่าเขาชาดิสม์จริงๆหรือนี่ ช่างอ่อนต่อโลกจริงๆแม่คุณ

“ถ้าเธอไม่ดื้อฉันก็ไม่ใช้ รับรอง” เขายิ้มนัยน์ตาร้อนแรงไปด้วยไฟราคะ “และฉันก็จะให้เธอเริ่มงานบนเตียงเดี๋ยวนี้เลย” เขาพูดหน้าตาย แต่คนฟังหน้าซีดด้วยความตกใจ แม้จะรู้ว่าคงไม่รอดเงื้อมือเขา แต่เธอยังทำใจไม่ได้อยู่ดี เสียตัวเพราะความแค้นช่างทรมานสิ้นดี

“แต่ฉัน…” เธอปฏิเสธได้เพียงเท่านั้น กลีบปากจิ้มลิ้มก็ถูกปิดด้วยปากร้อนผ่าว เขาบดขยี้เสียดสีกัดเม้มจนบวมเป่งทันตา และยกตัวออกห่างในเวลาต่อมาเพื่อให้เธอหายใจหายคอ

“เธอไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธอังสนา ยิ่งเธอต่อต้านก็จะยิ่งเจ็บ” เขาบอกเสียงกระเส่า แต่หญิงสาวแปลความหมายเป็นความชาดิสม์ ทั้งๆที่คนบอกหมายความถึงการเสียสาวครั้งแรกของเธอ

“คุณบอกจะไม่ใช่ของพวกนั้น”

“ไม่ใช้ ถ้าเธอให้ความร่วมมือ” เขาหลอกล่ออย่างเจ้าเล่ห์ก่อนจะยกตัวขึ้น ถอดเสื้อกับกางเกงออกจากร่างด้วยความรวดเร็ว