นิมมล เล่ม2 - จบ (ฉบับรักโรมานซ์)

“หรือว่าเห็นของลับของฉันแล้ว...กลัวว่าฉันจะทำอะไรกับเธอมากกว่าจูบ”

“ก็ลองทำดูสิ...ฉันกัดลิ้นตายแน่ๆ”

ฉันนึกคำขู่อื่นไม่ออกจริง

“เชื่อฉันสิ...ชาตินี้เธอไม่มีทางได้กัดลิ้นตายเพราะสิ่งที่เธอกลัวแบบผิดๆ นี่หรอก” พูดแล้วก็หัวเราะ “แล้วจะบอกให้นะ ถ้าจะทำอย่างนั้นจริงๆ ฉันทำไปนานแล้ว โอกาสก็มีตั้งเยอะแยะ...ที่ผ่านมาอย่างมากก็แค่จูบ แล้วถ้าพิจารณาดูดีๆ ที่จูบ เพราะฉันช่วยให้เธอตัวใหญ่ขึ้นมาไม่ใช่เหรอ และจูบอีกประเภทคือลงโทษ เช่นที่เธอไม่ยอมหยุดพูดล่วงเกินพ่อกับแม่ของฉัน อ้อ...และอีกอย่างนะ ถึงฉันจะอยากทำอย่างนั้นขึ้นมาจริงๆ แต่ถ้าเธอไม่ยอม ฉันก็จะไม่มีทางทำ ฉันมีวิธีปลดปล่อยความต้องการของฉันหรอกน่า”

ถ้าฉันไม่ยอม จะไม่มีทางทำอย่างนั้นเหรอ...ฉันครุ่นคิด

แล้วถ้ายอมล่ะ? จู่ๆ ความสงสัยประหลาดนี่ก็โพล่งเข้ามา

อ้าวเฮ้ย...แล้วฉันจะคิดตามแบบนั้นทำไมเนี่ย...ไม่มีทางที่จะยอมอยู่แล้ว ไม่เด็ดขาด

“ไม่ๆ... ไม่คิดอย่างนั้นมิ้นต์”

ฉันปฏิเสธตัวเองในความคิด แต่หลุดออกมาเป็นเสียงพึมพำ...ก็เลยถูกถามขึ้น

“อะไร...ไม่คิดอย่างนั้นคืออะไร...”

“ก็สั่งตัวเองไม่ให้เชื่อไง” ฉันแชเชือน “ที่พูดอะไรออกมายืดยาวนั่น...ยังไงฉันก็ไม่เชื่อง่ายๆ หรอก งั้น...สาบานมาก่อนสิว่า จะไม่ทำมากกว่าจูบ”

“ได้...ถ้าฉันทำอย่างนั้น โดยที่เธอไม่ยอม ให้ฉันรถคว่ำตายเลย”

“รถคว่ำตายอะไร...ไอ้บ้า...ฉันนั่งมาด้วยนะ”

“ไม่อยากรถคว่ำตายก็อย่ายอมสิ”

“แน่นอน…ไม่มีทางยอม...ฉันจะไปยอมทำไม”

“อนาคตใครจะรู้”

“ฉันนี่แหละรู้”