ป่วนหัวใจไซส์มินิ

“ฮึ่ม!...อย่าให้ฉันตัวใหญ่กลับคืนมาและออกไปได้นะ ฉันจะ...”
ฉันโกรธจนสั่น และนึกคำด่าไม่ทัน จนเปิดช่องให้ถูกถามไวมา
“จะทำอะไร...จะปล้ำฉันเหรอ”
“บ้า...ฉันเป็นผู้หญิง ฉันจะไปปล้ำหล่อนทำไมยะ”
“เลสเบี้ยนไง”
“ฉันไม่ใช่เลสเบี้ยน”
ฉันพูดช้าๆ ชัดๆ
“แต่ฉันใช่”
ดูสิ...นังผู้หญิงคนนี้ จะมาประกาศรสนิยมตัวเองให้ฉันรู้ทำไม
ใช่แล้ว...เรื่องที่เขียนนั่น เป็นแนวอีโรติกหญิงรักหญิง
นั่นไงๆ...ไม่ใช่แค่เป็นนักเขียนแนวนี้ แต่ยังเป็นเลสเบี้ยนเองจริงๆ ด้วย
“ใครอยากรู้”
ฉันเบะปากถาม
“ฉันอยากบอก...เผื่อเธอสนใจเข้าร่วมอุดมการณ์”
“อุดมการณ์บ้าบออะไร...ฝันไปเถอะ...ขึ้นสวรรค์หรือลงนรกฉันก็ไม่ไปกับร่วมกับหล่อนทั้งนั้น เพราะฉันชอบผู้ชาย”
“ผู้ชาย”
“ก็ใช่นะสิ…และสวยๆ ระดับฉัน ต้องนายแบบเบอร์หนึ่งอย่างพี่อเล็กซ์เท่านั้น”
“ฮ่าๆ...”
แล้วเสียงหัวเราะก็ดังขึ้น
“หัวเราะทำไม...” ฉันถามอย่างไม่พอใจ แล้วสั่ง “หุบปากเดี๋ยวนี้นะ”
“ฮ่าๆ...”
“นังบ้า...หยุด”
“ไอ้อเล็กซ์นั่นเหรอ”
“ตบปากตัวเองเดี๋ยวนะ...ใครให้เรียกพี่อเล็กซ์ว่าไอ้อย่างนั้น”
“โหย...มันน่างอนไหมเนี่ย ทีเธอยังเรียกฉันว่า อีนังนั่น อีนังนี่ได้เลย”