พายุร้ายสายน้ำผึ้ง

เมื่อพายุเข้าใจผิดคิดว่าอุรัสยา คือคนที่ทำให้น้องสาวเสียชีวิตจากอุบัติเหตุ และยังโยนความผิดให้ชายนิรนาม ซึ่งหายไปจากที่เกิดเหตุ และคำให้การของเธอทำให้น้องสาว ที่กำลังจะเข้าพิธีแต่งงาน ตายทั้งยังมีมลทินติดตัวว่านอกใจคู่หมั้น เขาจึงไม่ยอมฟังเหตุผลใดๆที่เธอพยายามอธิบาย ชายหนุ่มคลั่งแค้นกับพยานหลักฐาน ในที่เกิดเหตุที่มัดตัวเธอ จากการสันนิษฐานของเจ้าหน้าที่ตำรวจ อุรัสยาตกเป็นจำเลยของสังคม และพายุยังประกาศกร้าวต่อหน้าสื่อ ว่าจะดำเนินคดีกับเธอให้ถึงที่สุด ความเคียดแค้นทำให้วันหนึ่งในระหว่างการดำเนินคดี เขาได้ฝากสายน้ำผึ้งตัวน้อยไว้ในครรภ์ของเธอ

อุรัสทั้งเจ็บปวด เสียใจ แต่เมื่อคดีคลี่คลาย และพิสูจน์แล้วว่าเธอคือผู้บริสุทธิ์ อุรัสยาก็จากเขาไปอีกซีกโลกหนึ่ง แม้เขาจะเฝ้าติดตาม แต่ข้อมูลของเธอถูกปิดเป็นความลับ และเมื่อสี่ปีผ่านไป อุรัสยาจากสาวน้อยวัยใส ซึ่งบัดนี้เธองามสง่าเต็มวัย ที่มีเรือพ่วงลำน้อยน่ารักน่าชัง ก็มาปรากฏตัวที่เมืองไทยอีกครั้ง
มาติดตามปฏิบัติการขอคืนดีของพายุ ที่มีสายฟ้าลูกน้อยเป็นสายน้ำผึ้ง ร้อยรัดหัวใจพ่อและแม่ ว่าจะน่ารักน่าชังขนาดไหน รับรองค่ะว่าผู้อ่านจะหลงรักทั้งคุณพ่อพายุ และคุณลูกสายฟ้า และยังเรื่องราวของหญิงชายอีกสามคู่ กับรักสามเส้า ที่ชะตาฟ้าลิขิตให้ต้องมาพัวพันกัน อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ด้วยมนุษย์ต้องเป็นไปตามกรรม........

คุณเชื่อเรื่องอานุภาพของความรักมั้ยคะ ? นิยายเรื่องนี้จะตอบโจทย์ให้ผู้อ่านค่ะ


สีหน้าชิงชัง เสียงเย้ยหยันใส่เธอ ที่หน้าศาลที่บังเอิญพบกัน เมื่อไปขึ้นศาลนัดแรก ดังก้องอยู่ในโสตประสาท และเมื่อหลับตาครั้งใด เสียงนั้นก็ยังตามมาหลอกหลอน
“ หาแพะได้เหรอยังล่ะ “ ประโยคสั้น ๆ ด้วยเสียงและสีหน้าเยาะหยัน และสะบัดหน้าเดินผ่านไป สร้างความเจ็บร้าวในอก จนเรียกน้ำตาให้พรั่งลงมาได้ บิดารวบกายสั่นสะท้านเข้ามากอดไว้
“ รัสยา........เข้มแข็งไว้นะลูก “ เสียงปลอบของบิดาอ่อนโยน ที่ทำให้เธอจำต้องกลืนเก็บน้ำตาไว้ในอก ชีวิตน้อยๆที่ก่อกำเนิดในครรภ์ เหมือนจะรับรู้ความทุกข์ของมารดา เต้นตุบ ๆ จนเธอรู้สึก และลูกทำให้เธอจำต้องมีชีวิตต่อไปอีก ทั้งที่คิดจะปลิดชีพตนเองหลายครั้ง ยามที่เจ็บจนใจเจียนขาด และหาทางออกไม่ได้

*****************************************************************************
“ มามี้ เดิงเย็วๆชิ “
อุรัสยาเร่งฝีเท้าจนแทบจะออกวิ่ง เพื่อให้ทันเขา และเมื่อเดินมาทัน และเดินเร็วๆเคียงคู่มากับเขา เธอก็แหวใส่
“ นี่คุณ........ปล่อยลูกฉันนะ ไม่นั้นฉันจะบอกการ์ดของห้าง ว่าคุณขโมยลูกฉัน ปล่อยสิ “ เธอเอ่ยพร้อมทั้งดึงแขนเสื้อเขาไว้
“ เชิญคุณแม่ได้เลยนะครับ ไปบอกร.ป.ภ.ได้เลย ว่าพ่อกำลังลักพาลูก แค่คิดก็เริ่มสนุกแล้วละ พี่อยากลงข่าวหน้าหนึ่งจ้ะ เราจะได้ถือโอกาส ประกาศความเป็นผัวเมีย ออกสื่อกันเสียเลยไง “ เขาเอ่ยพร้อมทั้งยิ้มกริ่มยั่ว
“ บ้า ! สายฟ้ามาหาแม่สิลูก “ เธอยกมือเอื้อมไปที่ลูกชายอีกครั้ง แต่เขากลับย้ายลูกชายมาอุ้มไว้อีกข้างหนึ่ง ปรายตามายิ้มยั่ว ซึ่งทำให้หญิงสาว โกรธจนหน้าแดงก่ำ เอ่ยเสียงเข้มกับลูกชาย “ สายฟ้า........แม่โกรธหนูแล้วนะ “
“ ฟ้าจาปายชื้อก้างก้วยกับ.......เอ่อกับ ........”
“ กับพ่อครับ ฟ้าเรียกพ่อสิลูก “
“ พ่อฮับ......แหะๆๆ “ หนูน้อยเอ่ยเรียกพ่อ แล้วหัวเราะแหะๆ แลบลิ้นสีแดงจัด ออกมาอย่างเขินๆ เพราะหนูน้อยไม่รู้ว่าคำว่าพ่อหมายถึงอะไร เพราะตั้งแต่เกิดมาหนูน้อย ไม่เคยใช้คำนี้ กับใครเลยสักครั้ง
“ ฟ้าครับ....ฟ้าเป็นลูกของพ่อนะครับ พ่อรักฟ้านะลูก “ เขาเอ่ยออกมาจากหัวใจของความเป็นพ่อ ก้มลงจดปลายจมูกลงบนแก้มยุ้ยของลูกชาย สูดกลิ่นหอมอ่อนๆ จากแก้มลูกชายเข้าปอดอย่างชื่นใจนัก และหันไปปรายตาหวานกรุ้มกริ่ม ให้อุรัสยานิดหนึ่ง

*************************************************************************

“ อ้ายยยยย..........กรี๊ด!!! “ เธอร้องสุดเสียง พลิกกายกลิ้งตัวหนี พร้อมทั้งผ้านวมที่พันกาย และตกลงมาบนพื้นห้องดังตึ่ก! ร่างหนาตกใจตื่นจากเสียงกรีดร้อง และพาลกลิ้งลงมากับผ้าห่มนวม ที่พันร่างอยู่ด้วยกันและคร่อมอยู่บนร่างเธอ แก้มแนบแก้ม กายแนบกาย ที่ทำให้เธอดิ้นขลุกขลัก อยู่ในผ้านวมที่ยังห่อหุ้มกาย สองมือดันหน้าอกเขาไว้
“ ฮึ่ย...นาย.....นาย ทำอะไรฉัน นายยังไม่กลับไปนรกอีกเหรอ จะตามมาหลอกมาหลอน ฉันอีกทำไม ไป ไป้........” เธอกรีดด่า กรีดเสียงไล่ดังลั่น
“ ห่ะๆๆๆ มีฤทธิ์ซะแล้ว เมื่อคืนยังทำท่าอ่อนระทดระทวย อยู่เลยนี่ที่รัก “ เขาเอ่ยด้วยเสียงหัวเราะขันๆ
“ หมายความว่าไง บอกมานะ “ เธอร้องถามอย่างใจคอไม่ดี พยายามดันอกเขาออก
“ อ้าว.....ก็ตอนที่พี่อุ้มขึ้นเตียง น้องก็ไม่เห็นว่าอะไรนี่ พี่เปลี่ยนเสื้อผ้า เช็ดตัวทาแป้งให้ น้องก็โอเค แถมยังกอดพี่ไว้แน่น แล้วเราก็เอ่อ.........ยัง........อืมมมม “ เขาเอ่ยเพียงแค่นั้น และยังคลี่ยิ้ม ดวงตาสวยพราวระยิบระยับ อย่างผู้ที่กำชัยชนะ
“ ไอ้บ้า ไอ้บ้า.....นายทำอะไรฉัน บอกมานะ บอกมา.........ไอ้........ไอ้........อึ๋ยยย........”