ผูกรักพญามาร

“ไม่ต้องมาทำเป็นไม่รู้เรื่อง เสียแรงที่ฉันเชื่อใจเธอแต่เธอมันเลี้ยงไม่เชื่อง” ชายหนุ่มบีบแขนเรียวของหญิงสาวอย่างแรง เมื่อคิดว่าเธอคือหนอนบ่อนไส้
“ พี่ภูคะ แพรไม่รู้เรื่องจริงๆนะคะ แพรไม่รู้ว่าของพวกนี้มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง แพรไม่เคยคิดที่จะทำร้ายพี่ภูเลยนะคะ”แพรวา บอกชายหนุ่มด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
ชายหนุ่มบีบแขนหญิงสาวแรงกว่าเดิม เมื่อคิดว่าเธอกำลังแสดงละครให้เขาดู โดยไม่นึกว่าหญิงสาวอันเป็นที่รักจะเจ็บปวดและเสียใจมากแค่ไหน
“อย่ามาตอแหล เพราะต่อไปนี้ฉันจะไม่มีวันเชื่อผู้หญิงอย่างเธอ และต่อไปนี้ความสัมพันธ์ของเราจบลงเพียงเท่านี้ ต่อไปเธอจะต้องทำงานทุกอย่างไม่ต่างจากคนงานที่นี่” พูดจบก็ผลักหญิงสาวอย่างแรง เพราะตอนนี้รู้สึกเกลียดเธอเหลือเกินไม่อยากอยู่ใกล้แม้แต่นิดเดียว แพรวา เซไปข้างหลังเกือบเสียหลักล้มดีที่เธอเอามือค้ำพื้นไว้ก่อน ถ้าไม่เช่นนั้นจะเกิดอะไรขึ้นกับเธอและชีวิตน้อยๆที่กำลังจะเกิดมาในอีกไม่ช้า
“ อ้อ แล้วช่วยขนของของเธอออกไปจากห้องนอนของฉันและก็ไสหัวไปอยู่ท้ายไร่ อย่าสะเออะมาให้ฉันเห็นหน้าอีก ถ้าฉันเห็นหน้าเธอเมื่อไหร่ เธอได้ไปเป็นเมียคนงานในไร่แน่” คาดโทษหญิงสาวแล้วเดินออกไป โดยที่ไม่คิดแม้แต่จะหันมามองหญิงสาวที่นั่งอยู่กับพื้น แพรวา ปล่อยให้น้ำตารินไหลโดยไม่คิดจะเช็ดออก เพื่อให้ช่วยบรรเทาความเจ็บปวด เธอต้องทนและผ่านมันไปให้ได้เพื่อรอให้ความจริงปรากฏ และเราจะได้กลับมารักกันเหมือนเดิม หญิงสาวคิดเช่นนั้น แม้มันจะเป็นฝันที่ลมๆแล้งๆก็
ตามที