มายาบุหลัน

หญิงสาวขยับตัวอย่างลำบากและเมื่อยขบเมื่อรู้สึกตัว ดวงตาปรือก่อนจะกะพริบถี่ๆ เพื่อปรับสายตาให้ชัดเจน บุหลันครางในลำคอเมื่อรู้สึกเวียนศีรษะอย่างมาก หลับตาลงอีกครั้งอย่างมึนงง และยังคอแห้งผากราวกระดาษทราย
“โอย...” ครางเสียงยาวก่อนจะพลิกตัว แล้วย่นคิ้วเมื่อพลิกตัวมาชน
อะไรบางอย่างที่แข็งมาก มือเล็กของหญิงสาวพาดบนสิ่งที่เบียดให้เธอพลิกตัวไม่ได้ ก่อนจะคลำๆ ลูบๆ บนสิ่งนั้น แล้วชนกับอะไรบางอย่างที่ตั้งและแข็งตรง คิ้วเข้มได้รูปของบุหลันราตรีขมวด เมื่อมือค่อยๆ ลูบสำรวจสิ่งนั้น แล้วมันสู้มือเธอ แถมขยับหงึกหงัก ดวงตาหญิงสาวขยุบยุกยิก
“อืมมมมม” เสียงครางห้าวๆ เหมือนแมวตัวโคร่งที่กำลังสบายอกสบายใจยามเจ้าของลูบไล้แผงคอ ทำให้เปลือกตาของบุหลันราตรีลืมขึ้นทันที สิ่งแรกที่ปรากฏในคลองจักษุ คือปลายคางแกร่งที่มีเคราจางๆ เขียวครึ้มบุหลันเบิกตาโพลงก่อนจะหันขวับไปมองสิ่งที่มือเธอกำลังจับอยู่ด้วยสายตาตื่นตะลึง
“กรี๊ดดดดดดดดดด!”
และพร้อมกับเสียงกรี๊ด บุหลันก็กำมือแล้วทุบลงบนสิ่งที่เธอจับอยู่ทีแรก แล้วผุดลุกนั่งอย่างรวดเร็ว
“โอ๊ยยยยยยยยย!” เป็นเสียงชายหนุ่มที่นอนอยู่บนเตียงร้องบ้าง เสียงโหยหวนกว่าเสียงหญิงสาวหลายเท่านัก คริสกุมกลางลำตัวก่อนจะกลิ้งลงเตียงอย่างรวดเร็ว ใบหน้าคมเข้มบิดเบี้ยวเพราะโดนโจมตีจุดสำคัญยามเผลอ บุหลันที่พุ่งตัวลงจากเตียงคว้าเอาโทรศัพท์ที่วางตรงโต๊ะข้างเตียงแล้วเงื้อสูงก่อนจะพุ่งเข้าหาชายหนุ่มอย่างมาดร้าย คริสที่สวมเพียงผ้าเช็ดตัวผืนเดียวของโรงแรมรีบลุกทันที
“เฮ้ย! อย่า” คริสร้องห้ามพร้อมกับกัดฟันลุกคว้าข้อมือของหญิงสาวไว้แน่นแล้วออกแรงยื้อแย่งจากคนตัวเล็กกว่า แล้วเพิ่งรู้ว่าหญิงสาวเรี่ยวแรงเยอะกว่ารูปร่างที่เห็นมาก สตรีตรงหน้ากรีดเสียงก่อนจะพยายามต่อสู้ จนหนุ่มลูกครึ่งต้องกัดกรามแน่นแล้วคว้าตัวเธอกอดไว้แน่นจนร่างกายแนบชิด
ไปด้วยกันเพื่อป้องกันไม่ให้อีกฝ่ายสามารถทำร้ายเขาได้อีก
“ไอ้สารเลว! ปล่อยฉันนะ แก ฉันจะเอาตำรวจลากคอแกเข้าคุก”
บุหลันราตรีกรีดเสียงด่าทอลั่น ข่มขู่ให้คนที่กำลังปลุกปล้ำพยายามขืนใจเธอกลัวแล้วยอมปล่อยตนเอง
“ปล่อยฉันนะ ไอ้ฝรั่งชั่ว”
“นี่แม่คุณ ใจคอจะด่ากันอย่างเดียวไม่ฟังอะไรเลยใช่ไหม นี่!”
บุหลันดิ้น หากยิ่งดิ้นร่างกายก็ยิ่งเสียดสีกับผู้ชายที่กอดรัดเธอไว้แน่น ชายหนุ่มร่างกายใหญ่โตคนนี้เขากอดรัดเธอจนแน่น ราวคีมเหล็ก
“นี่คุณ! ถ้าดิ้นอีกแล้วผ้าเช็ดตัวผมหลุดจะมาว่ากันไม่ได้นะ” คริสตะคอก เพราะรู้สึกว่าปมผ้าที่มัดเอวไว้แน่นหนาทีแรกเมื่อตอนเข้านอนเมื่อคืนมันเริ่มคลายแล้วเพราะเขาขยับต่อสู้กับผู้หญิงคนนี้ หญิงสาวเบิกตากว้าง ก่อนจะก้มหน้ามองด้านล่างตามที่เขาพูดทันที แล้วเหมือนว่าจะเป็นสิ่งยืนยันคำพูดของเขา เพราะผ้าเช็ดตัวผืนหนาสีขาวมันเลื่อนหลุดลงไปกองกับพื้นต่อหน้าต่อตาเธอ
“กรี๊ดดดดดดดด” บุหลันหลับตาแล้วกรีดเสียงร้องดังอีกครั้ง คราวนี้คริสจะไม่ทน ชายหนุ่มเลยใช้สิ่งเดียวที่พอจะปิดปากเธอได้ และได้ตัวอย่างจากละครที่เคยเปิดผ่านๆ เจอเสมอ คือริมฝีปากเขาเอง ชายหนุ่มทาบปากหยักร้อนบนริมฝีปากที่อยู่ตรงหน้า ดูดกลืนเสียงร้องของหล่อนลงลำคอแกร่งแทน บุหลันกำหมัดทุบบ่าหนาของชายหนุ่มแรงๆ หลายทีก่อนจะดิ้นรน ทำเสียงอึกอักในลำคอ ฝ่ายคริสเองทีแรกเขาตั้งใจแค่จะปิดปากที่ร้องเสียงแหลมนั่น แต่พอได้จูบ ชายหนุ่มก็ลืมความตั้งใจเดิม เขาแนบเคล้าริมฝีปากบนกลีบปากฉ่ำของหญิงสาวอย่างพออกพอใจกับรสสัมผัสที่ได้รับ แล้วเลื่อนมือไปกุมท้ายทอยของอีกฝ่ายไว้ เพื่อจะจูบหญิงสาวให้ถนัดมากกว่าเดิมและลึกล้ำมากกว่าเดิม คริสเหมือนเขื่อนที่กั้นน้ำมานาน หลายปีมานี้เขาไม่ยุ่งเกี่ยวกับสตรีคนใดในเชิงชู้สาวเลย ไม่เคยเลย! การทำงานหนักในไร่และการวุ่นวายกับการบุกเบิกงานสวนกุหลาบทำให้เขาคลายความต้องการทางร่างกายด้วยงานและงาน อัดอั้นมากๆ เข้า เขาก็มีวิธีระบายของตัวเอง แต่นี่เป็นครั้งแรกในรอบหลายปี ที่ได้จูบผู้หญิง ผู้หญิงเป็นๆ มีเลือด มีเนื้อ และ... ยอมรับว่าต้องตาต้องใจด้วย! ดังนั้นเขื่อนที่น้ำแทบล้นทะลัก ก็แทบจะพังครืนเพราะบุหลันราตรี คริสเอียงศีรษะ ก่อนจะแทรกลิ้นร้อนลงไปเพื่อควานหาความหวานฉ่ำจากอีกฝ่ายแทนความตั้งใจที่จะแค่ปิดปากไม่ให้หญิงสาวกรีดร้องไปหมด บุหลันนั้นพอชายหนุ่มล่วงล้ำเข้ามา หล่อนก็อ้าริมฝีปากแต่โดยดี เพื่อจะ
“โอ๊ย!” คริสร้องสะบัดหน้าหนี เพราะว่าโดนกัดเข้าที่ลิ้น ดีที่สะบัดหน้าหนีทัน ไม่งั้นคงได้เป็นใบ้กลับบ้านแน่ๆ
“ปล่อยฉันนะ! ฉันจะไม่เอาเรื่องก็ได้ แต่ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ รับรองฉันจะไม่แจ้งความ ไม่ตามเอาเรื่องนาย”
หญิงสาวรีบพูดก่อนจะทำตัวแข็งเมื่อรับรู้ว่าโจรร้ายที่กอดเธอนั้น เปลือยตลอดร่าง นึกเสียดายที่น่าจะมีญาณวิเศษรู้สักนิดว่า ไอ้คนงานขับรถส่งดอกกุหลาบจะกลายเป็นโจรข่มขืนแบบนี้ รับรองว่าข้าวที่ให้กินไปเมื่อวาน จะต้องมีสารหนูคลุกผสมแน่!