เสน่หาจอมอสูร

"อ๊าย ! ไปเลยนะ รีบลุกออกไปจากตัวอรินเลย คนบ้า ผู้ชายเฮงซวย ฮือๆ ไหนบอกว่าไม่มีใครไง ไม่เคยยุ่งกับใคร แล้วยายพอลลี่ล่ะใคร ไม่ได้ยุ่งเลยใช่ไหม ใช่ไหม ฮือๆ"
"อริน พี่ขอโทษ พี่แค่ล้อเล่น ไม่คิดว่าอรินจะโกรธ"
"ไม่ค่ะ ไม่ต้องขอโทษ เพราะฉันไม่รับ อีกอย่างฉันไม่ได้โกรธคุณ แต่ฉันเกลียด ได้ยินไหมว่าฉันเกลียดคุณ ไอ้ผู้ชายเฮงซวย !" เธอตะโกนสุดเสียงอย่างที่บ่งบอกว่าเธอรู้สึกแบบนั้นจริงๆ
กฤษณะพงษ์ถึงกับขบกรามแน่น 'เกลียด' อย่างนั้นเหรอ
"แต่ไอ้ผู้ชายเฮงซวยคนนี้มันก็เป็นผัวเธอไม่ใช่เหรอ คุณหนูอรินลดา รวีณัฐกรณ์ อยากมีผัวใหม่ทั้งๆ ที่ผัวคนนี้มันยังยืนหัวโด่ ลงทุนบินกลับจากอังกฤษเพื่อจะมาเป็นเมียไอ้เจตนี่น่ะเหรอ คิดผิดคิดใหม่ได้นะอีหนู เพราะไอ้ผู้ชายที่เธอไปดูตัวมาวันนี้ มันก็เป็นไอ้ผู้ชายเฮงซวยที่ฟันผู้หญิงไม่เลือกหน้า แม้กระทั่งเธอ มันก็หมายหัวเอาไว้ว่าจะฟันเล่นๆ ไม่คิดจะจริงจังด้วย รู้ไว้ซะ"
"อย่ามาหยาบคายนะ แล้วก็ลุกออกไปจากตัวฉันได้แล้วค่ะ ฉันจะกลับบ้าน"