อุบายรักลวงมาร

“อยากไปจากที่นี่ใช่ไหม!” สิ้นคำถามใบหน้าเศร้าหมองของเด็กสาวจึงค่อยๆ เงยขึ้นในรอบหลายชั่วโมง เธอพยักหน้าแทนคำตอบ
“ถ้าอยากไปจากที่นี่ก็ต้องขยันทำงาน! ฉันซื้อเธอมาจากป้าของเธอห้าล้านบาท! เพราะฉะนั้นตอนนี้เธอเป็นสมบัติของฉัน! จะอยู่หรือตายก็มีแต่ฉันเท่านั้นที่มีสิทธิ์กำหนด ถ้าอยากไปจากที่นี่ก็หาเงินมาไถ่ตัวเองออกไป! เมื่อไหร่ที่เธอหาเงินห้าล้านมาคืนฉันได้…เมื่อนั้นเธอจะเป็นอิสระทันที!” เสียงของเขาที่ดังก้องกังวาลไปทั่วบริเวณทำให้เด็กสาวน้ำตาซึม เธอจ้องมองคนตรงหน้าด้วยสายตาเกลียดชัง ไม่ว่าจะต้องทำงานหนักหนาแค่ไหนก็จะต้องหาเงินห้าล้านมาไถ่ตัวเองไปจากที่นี่ให้ได้ ต่อให้จะต้องใช้เวลาทั้งชีวิตเธอก็จะไม่ยอมตายที่นี่แน่!
ไม่ว่ายังไงก็จะต้องทวงคืนอิสรภาพของตัวเองกลับมาให้ได้!
.
.
“มันหมดรึยัง…” หญิงสาวสะดุ้งอย่างตกใจเมื่อจู่ๆ คนที่เอาแต่นั่งลูบมือเธอไปมาก็เอ่ยถามขึ้น ซึ่งเป็นคำถามที่เธอไม่ค่อยจะเข้าใจ
“คุณสิงห์หมายถึงอะไรเหรอคะ”
“ประจำเดือนของเธอมันหมดแล้วรึยัง” ศศิกานต์ถึงกลับหน้าถอดสีเมื่อรู้ซึ้งถึงความต้องการจากดวงตาคู่ดุที่จ้องมาที่เธออยู่ ยังไม่รวมคำถามที่เขาถามกันตรงๆ ไม่ได้มีท่าทีแสดงให้เห็นถึงความอายเลยแม้แต่น้อย เวลาที่พูดถึงเรื่องนั้นออกมาในสถานที่โจ้งแจ้งแบบนี้
“ค่ะ” แม้อยากจะโกหกแต่ก็ไม่กล้าด้วยรู้ว่าหากเขาจับได้เมื่อไหร่ชีวิตเธอคงพินาศไม่เหลือชิ้นดีเมื่อนั้น เพราะสิงหราชไม่ชอบคนโกหก และไม่ว่าจะใช้ความพยายามแค่ไหนเธอก็ไม่เคยโกหกเขาได้เลย
“คืนนี้ไปหาฉันที่ห้องเวลาเดิม รู้ใช่ไหมว่าถ้าไปสายจะโดนอะไรบ้าง” สิงหราชกระซิบบอกคนตัวเล็กข้างกายก่อนเขาจะลุกขึ้นและเดินจากไปพร้อมๆ กับรอยยิ้มพอใจที่ยากนักที่ใครคนไหนจะได้เห็นมัน
ศศินกานต์ตัวสั่นไม่น้อยเมื่ออีกคนจากไปแต่กลับไม่ยอมไปเปล่าๆ แต่กลับฝากเอาคำสั่งที่ต่อให้อยากขัดขืนสักแค่ไหนก็ไม่อาจทำได้เอาไว้ แม้ว่านี่จะไม่ใช่ครั้งแรก แต่หญิงสาวก็ยังไม่คุ้นชินกับมันเสียที
สถานะใหม่ที่เขาเพิ่งจะยัดเยียดให้ในคืนที่เธอเรียนจบนั่น!