บัลลังก์ฉิมพลี

เมื่อความซับซ้อนซ่อนปัญหาที่ไม่ได้รับคำอธิบายไร้ซึ่งเหตุผล
การสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่จึงเป็นเหตุให้ความมืดเข้าครอบงำในจิตใจ
“ ฉิมพลี ” สัญลักษณ์แห่งความไม่เที่ยงธรรม
ถูกเชิดชูให้อยู่เหนือสุดของหัวใจเปรียบเสมือนวางไว้บน “ บัลลังก์ ”


“ เด็กดื้อ ”

เพชรเกล้ามีรอยยิ้มที่ถูกตามใจอยู่บนใบหน้าสาวน้อยยื่นจมูกเข้าไปชื่นใจผิวแก้มคนรักแบบเร็วๆหนึ่งฟอด ร่างสูงยืดตัวขึ้นสีหน้าชื่นบาน

“ หอมหน่อยๆ ” สาวน้อยอารมณ์ดีกระโดดยึกยักๆเพื่อหอมแก้มขาวๆที่เฉี่ยวไปชนมาอยู่กับปลายจมูกของเธอ

“ อารมณ์ดีเลยนะ ” เสียงหวานเอ่ยบอกต่อเรือนร่างที่กำลังจุกจิกและพัวพันอยู่กับเธอจนน่าหมันเขี้ยวเสียจริง

“ หอมหน่อย..ขอหอมหน่อย!! ” ร่างบางเกาะตรงนั้นยึดตรงนี้เพื่อเขย่งตัวขึ้นทำสิ่งที่บอกอยู่อย่างนั้น

เพราะสตรีเป็นเหตุวายชีวี โอ้ฉิมพลีคือพิษรักจำจากไกล
ก่อเกิดเหตุการสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่ ด้วยหัวใจไร้เหตุผลถูกทิ่มแทง
สูงสุดนี้หาคำไหนเล่ามาเปรียบ จึงจะเทียบเท่าความรักต่อวายชนม์
เกิดความแค้นแน่นในอกไฟลุกโชน ขอคูณผลส่งมอบไว้บนบัลลังก์
แสงสีเสียงการแข่งขันแห่งมายา สวยโดดเด่นดั่งจันทราเมืองสวรรค์
นัยน์ตาคมเปี่ยมอำนาจความเกลียดชัง เพราะเบื้องหลังคือเป้าหมายที่รอคอย
เมื่อความงามได้ปรากฏให้ช่วงชิง ดุจเจ้าหญิงในนิยายน่าโหยหา
มองข้ามสิ่งบาดหมางที่แล้วมา รักเสน่หาทุกวินาทีที่หายใจ

“ พี่ต้า... ” ตรีทิพย์เรียกพี่สาวเสียงสั่น

“ ช่วยบอกที ว่านี่ไม่ใช่ความฝัน.. ”

เพชรเกล้าขมวดคิ้วมองสองพี่น้องและหญิงสาวโพกผ้าคลุมศีรษะแต่เปิดใบหน้าให้เห็นได้อย่างชัดเจน ใบตองเดินเข้ามายืนอยู่กับเพชรเกล้า เด็กสาวเริ่มแปลกใจไม่แพ้กัน

“ คึ..คำอธิฐานของพี่เป็น..เป็นจริงแล้ว ”

ทอปัดยิ้มพูดสองพี่น้องกระพริบตาพร้อมด้วยหยดน้ำใสๆของความปลื้มปริ่มล่วงลงสู่ใบหน้าพร้อมกันทันที

“ แม่... ”