กุหลาบในเพลิงทราย

เขา...ฉากหน้าที่แสนดี แต่เบื้องหลังคือความทมิฬ
พร้อมทำทุกอย่างเพื่อแผ่นดินอันเป็นที่รัก
เธอ...ผู้อ่อนโยนและเข้มแข็ง เพราะความกตัญญู
ทำให้เธอต้องตกสู่เกมร้อนที่มีเขาเป็นเชื้อไฟ

“เจ็บแผลหรือเปล่า” พระหัตถ์ใหญ่เอื้อมมาใกล้จะแตะต้นขา แต่ต้องชะงักเมื่อร่างบางขยับถอย
“ยังตึงๆ อยู่เพคะ แต่ไม่เป็นอะไรแล้ว” ตอบเสียงเรียบ กิริยาที่ทำดูห่างเหินอย่างเห็นได้ชัด
เจ้าชายคาลิฟาร์พยักพักตร์คล้ายรับทราบก่อนจะขยับลุกไปหยิบกล่องยามาวางลงบนเตียง พระหัตถ์ใหญ่เปิดกล่องยาพร้อมกับหยิบอุปกรณ์ทำแผลขึ้นมา ทำให้หญิงสาวนึกสงสัยว่าพระองค์ทรงคิดจะทำอะไร
“ผมจะทำแผลให้” ทรงเงยพระพักตร์ขึ้นมองสบตากลมโตที่เบิกกว้างขึ้น
“หม่อมฉันทำเองได้เพคะ” หญิงสาวเอ่ยเสียงตื่น แผลของเธออยู่ที่โคนขา ถ้าทำแผล เธอต้องเลิกชุดคลุมที่ใส่อยู่จนสูง ไม่เคยมีผู้ชายคนไหนได้แตะต้อง หรือเข้าใกล้แบบที่เจ้าชายคาลิฟาร์ทรงทำอยู่บ่อยๆ
“คุณทำเองไม่ถนัดหรอก ผมทำดีกว่าพยาบาลสอนผมแล้ว คุณไม่ต้องห่วง...ผมมือไม่หนักหรอก” สายพระเนตรวาวระยับบ่งถึงสิ่งที่อยู่ในพระทัยได้เป็นอย่างดี
“เรียกพยาบาลมาทำดีกว่า ขอร้องเถอะเพคะ” หญิงสาวพูดเสียงตระหนก ทั้งอายทั้งเขิน
“ก็ได้ เดี๋ยวผมตามพยาบาลมาทำแผลให้” เจ้าชายคาลิฟาร์แย้มพระโอษฐ์เอ็นดู
“ขอบพระทัยเพคะ” หญิงสาวเอ่ยเสียงเบาพลางถอนใจอย่างโล่งอก
“ขอเป็นอย่างอื่นแทนได้ไหม”