ทัณฑ์แค้นซ่อนรัก

เขาเคยถูกทิ้งเหมือนหมาตัวหนึ่งอย่างน่าสมเพช จนวันนี้ที่เขาก้าวขึ้นมามีทุกสิ่ง เขาก็ไม่มีวันลืมว่าเพราะอะไรแม่ถึงต้องทิ้งเขาไป แล้วพระเจ้าก็ส่งผู้หญิงคนนั้นมาให้เขา ผู้หญิงที่เป็นดวงใจของผู้ชายสารเลวคนนั้น
________________________________________________________

อุ๊บ...แหวะ!!

“อะไร เธอท้องหรอ?”

เสียงทุ้มจากทางด้านหลังทำให้มิรินทร์ที่กำลังโก่งคออาเจียนอย่างเอาเป็นเอาตายต้องหันมามองอย่างตกใจ ก่อนจะตวาดกลับเขาทันที

“ฉันไม่ได้ท้อง!” ตวาดบอกไป ก็พยายามกลืนน้ำขมๆ ที่คอยแต่จะขย้อนออกมากลับลงคอไปด้วย

“ก็ดี เพราะเธอก็น่าจะรู้ว่าถ้าเธอท้องฉันก็คงไม่รับมันเป็นลูกหรอก มากสุดก็คงให้ไปเอามันออก... หรือไม่ก็ให้มันเกิดมาประจานพ่อเธอ ว่าเขามีลูกสาวใจง่ายท้องไม่มีพ่อ” คำพูดเยาะเย้ยที่ออกมาจากปากของคนตรงหน้า ทำให้หญิงสาวเกือบจะต้องอาเจียนออกมาอีกครั้ง

“นายมันสารเลว”

“ฉันเลวน้อยกว่าพ่อของเธอเยอะมิรินทร์ ความเลวของฉันยังไม่ได้ครึ่งกับที่พ่อเธอทำไว้กับฉันด้วยซ้ำ เจ็บให้มากๆ ล่ะ ยิ่งเธอเจ็บปวดทรมานมากเท่าไรฉันยิ่งมีความสุขมากเท่านั้น” ว่าเสร็จเขาก็เดินผละออกไปอย่างไม่ใยดี

มิรินทร์ทรุดลงนั่งบนพื้นห้องน้ำอย่างหมดแรง มือบางยกขึ้นมากุมที่ท้องแบนราบนั้นไว้ เพราะเธอรู้ดีว่าในนี้มีเลือดเนื้อเชื้อไขของผู้ชายสารเลวคนนั้นอยู่

“ฮือๆๆ ป่าปี้...ช่วยมีนด้วย มีนไม่ไหวแล้วจริงๆ”