เงื่อนร้ายปมเสน่หา

“ผมไม่ชอบให้ผู้หญิงของผมไปยุ่งกับคนอื่น” คุณานนท์เอ่ยออกมาจากใจ เขาไม่ชอบใช้ผู้หญิงร่วมกับใคร ในจุดนี้เขาก็บอกเธอไว้ตั้งแต่ต้นแล้วใช่ไหม เธอก็น่าจะรับทราบนิ
“พลอยทราบค่ะ คุณพูดให้พลอยฟังตั้งแต่ต้นแล้ว อย่างที่บอกนะคะคุณนนท์ พลอยตกลงใจที่จะอยู่กับคุณ ก็คืออยู่กับคุณ พลอยไม่ใช่โสเภณี ที่นอนกับทุกคนได้โดยไม่เลือก ถ้าพลอยเลือกได้ พลอยก็จะไม่นอนกับคุณเหมือนกัน” นภัสศรเปิดอกพูดออกมาชัดและตรงไปตรงมา
“พลอย!” คุณานนท์ถลาเข้ามาหาด้วยความโกรธ นี่เธอรังเกียจเขาหรือยังไง? แต่แล้วชายหนุ่มก็ต้องชะงักไปเมื่อได้ยินประโยคถัดมาของ หญิงสาว
“การที่ผู้หญิงเราจะนอนกับใครสักคน มันเป็นความฝันนะคะที่จะได้อยู่มีความสัมพันธ์กับคนที่รัก นี่เป็นความคิดของพลอย ไม่ใช่อยู่ดีๆ ก็จะไปนอนกับใครก็ได้ ที่พลอยพูดไม่ใช่รังเกียจคุณ เพราะจะอย่างไรก็แล้วแต่ นี่คือการตกลงของพวกเราสองคน พลอยไม่ใช่เด็กๆ แล้วตอนที่ตกลงกับคุณ พลอยทราบดีว่าต้องทำอะไรบ้าง มันเป็นความสมัครใจเองและยินยอม พร้อมใจ และก็ต้องขอขอบคุณอีกครั้งที่คุณจ่ายเงินให้พลอยเอาไปรักษาแม่ แต่ที่พลอยพยายามที่จะอธิบายก็คือ การที่ตัดสินใจนอนกับคุณไม่ใช่เรื่อง ง่ายของลูกผู้หญิงอย่างพลอย แล้วคุณก็ลองคิดดูแล้วกันว่าพลอยจะไปนอนกับคนอื่นได้อีกไหม? ถ้าไม่ได้รักคนคนนั้น”