กำแพงปรารถนา

“ปล่อย กรี๊ดดดด” “ดื้อนักนะเรา” ธนกันต์นั่งลงไปบนโซฟา อุ้มตัวของพัทธวรรณพาดลงไปที่หน้าตักทำให้ศีรษะของหญิงสาวห้อยลงไปที่พื้นพรม
“พี่กันต์จะทำอะไร?” พัทธวรรณร้องถามด้วยความตกใจ แต่ก่อนที่เธอจะทันรู้ตัวก็รู้สึกเจ็บนิดๆ ที่บั้นท้ายพร้อมทั้งได้ยินเสียงและรู้สึกได้ถึง ฝ่ามือของเขาที่ตีลงบนบั้นท้ายของเธอ!
“ตีก้นเด็กดื้อที่พูดไม่รู้เรื่อง” ธนกันต์พูดหน้าตาเฉย เขาแค่ตบเบาๆ เท่านั้นไม่ได้ตั้งใจจะทำให้เธอเจ็บหรอก แต่หญิงสาวคงตกใจมากกว่าถึงได้ร้องเสียงดังขนาดนี้
“จะบ้าเหรอ หนูเล็กไม่ใช่เด็กนะ”
“รู้ตัวด้วยเหรอว่าไม่ใช่เด็ก ทีหลังก็พูดให้รู้เรื่องสิ ทำตัวให้เป็นผู้ใหญ่ได้แล้ว ไม่งั้นเวลาเป็นแม่จะดูแลลูกของพี่ได้อย่างไร เพราะตัวเองยังงอแงพูดไม่รู้เรื่องแบบนี้” ธนกันต์พูดออกมาช้าๆ และชัดเจนทุกถ้อยคำ