แพรทับทิม

เพราะต้องการเงินจำนวนมากไปใถ่บ้าน แพรทับทิมจึงใช้ความสวยของตนเองเป็นเครื่องมือในการลวงล่อผู้ชาย
โคจิมะ ไทจิ ควรเป็นเหยื่ออีกคนของเธอ ถ้าหาก...เขาจะไม่ฉลาดแบบนี้!

เรี่ยวแรงหญิงสาวเริ่มกลับมาอีกเพราะความโกรธ เธอดิ้นรนรุนแรงจนผมเผ้าหลุดลุ่ย ดวงตาแดงก่ำคล้ายกำลังจะร้องไห้อยู่รอมร่อ เห็นแล้วไทจิก็ประหลาดใจนัก
“เมาแค่ไหนก็ไม่น่าจะถึงขั้นไม่รู้ตัวนะว่าเมื่อคืนคุณมีเซ็กซ์กับใครรึเปล่า”
ดวงตาแดงก่ำเริ่มมีน้ำไหลออกมา แพรทับทิมที่ขึ้นไปทาบทับอยู่บนตัวไทจิเกือบทั้งตัวเริ่มสะอื้น อาการแบบนี้ทำให้ไทจิจำต้องยอมปล่อยข้อมือของเธอ มองเธอลนลานขยับห่างไปนั่งเสียไกลเกือบสุดมือเอื้อม ปาดหลังมือเช็ดน้ำตาออกไปราวเด็กน้อยที่ถูกผู้ใหญ่รังแก
เห็นแบบนั้นแล้วเขาก็อดไม่ได้ “ผมสาบานแพรทับทิม ผมไม่ได้ข่มเหงคุณ”
“ใช่สิ! ไม่ได้ข่มเหงเพราะฉันเต็มใจใช่ไหมล่ะ คุณบอกเองว่าฉันเต็มใจ เพราะแบบนี้ฉันเลยไม่เจ็บ ฉันมัน...โง่ บ้า ที่เมาจนปกป้องตัวเองไม่ได้!” ด่าตัวเองเรียบร้อยแล้วน้ำตาหญิงสาวก็ร่วงพรู
อาการแบบนี้มันแปลกๆ เธอตีโพยตีพายราวกับว่า...เธอเพิ่งเสียความบริสุทธิ์ให้กับเขาไปกระนั้น

บ้าน่า! อายุปูนนี้แล้ว ไม่มีผู้หญิงคนไหนยังบริสุทธิ์ผุดผ่องอยู่หรอก