พลับพลึงเสน่หา

“ปล่อยค่ะ”
“ไม่ คืนนี้ผมจะนอนกอดคุณ”
“อะไรนะคะ” เสียงที่เอ่ยถามเบาหวิวเป็นที่สุด
“บทเรียนบทแรกที่ผมจะสอนคุณ”
“บทเรียนอะไรกันคะ” ร่างเล็กดิ้นขลุกขลัก หากก็ไร้เรี่ยวแรงกว่าที่เคย
“ผมจะสอนให้คุณรักผมไง พลับพลึง” เขาว่าพลางประทับจุมพิตลงบนหน้าปากของเธอ แผ่วเบา...แต่สะเทือนไปถึงหัวใจดวงน้อย