ภาพพรางตา รักพรางใจ

“สวัสดีครับ...”
เจ้าของเสียงทุ้มนุ่มเป็นสุภาพบุรุษร่างสูงโปร่ง เขาสวมเสื้อคอเต่าสีดำ แขนเสื้อยาวจรดข้อมือ กางเกงผ้าเนื้อดีตัดเย็บอย่างประณีต เน้นรูปร่างสูงสง่าชวนมอง
ม่านฟ้ารีบลุกขึ้นทักทายเจ้าของบ้าน
“สวัสดีค่ะคุณภาพภพ” สายตาชายหนุ่มตวัดไปยังผู้ชายที่อยู่ข้างๆ ม่านฟ้าจึงรีบแนะนำให้ทั้งสองรู้จักกัน “คุณภพคะ นี่คุณอัศไนยเป็นช่างภาพของแมวทมิฬค่ะ วันนี้พี่อัศจะมาช่วยถ่ายรูปให้ รับรองว่ารูปต้องออกมาดีแน่นอนค่ะ”
พอพูดออกไปแล้ว ม่านฟ้าจึงนึกว่าได้เหมือนดูถูกฝีมือตัวเอง ครั้นจะแก้ลำใหม่ก็ไม่มีโอกาส
“ไม่เป็นไรครับ ยังไงก็ได้”
คำตอบของภาพภพทำให้ม่านฟ้าแปลกใจมาก ทีแรกคิดว่าเขาจะฉวยโอกาสนี้พูดเหน็บแนมเสียด้วยซ้ำ กลับกลายเป็นว่าเขาปฏิบัติต่อเธอด้วยท่าทีสุภาพอย่างคาดไม่ถึง
“...เรื่องคราวก่อนผมต้องขอโทษด้วยนะครับที่เคยพูดจาไม่ดีกับคุณ... ตอนนั้นผมมีเรื่องหงุดหงิดนิดหน่อย เลยพาลโมโหไปหมดทุกอย่าง ต้องขอโทษด้วยนะครับ”
ภาพภพค้อมศีรษะให้ม่านฟ้าเล็กน้อย นั่นยิ่งทำให้เธอประหลาดใจมากขึ้น ในความทรงจำเท่าที่มี เธอจำได้ว่าจิตรกรไฮโซคนนี้ไม่เคยพูดจาอ่อนน้อมกับตนเลยสักครั้ง
“เอ่อ...ค่ะ ไม่เป็นไรค่ะ ฟ้าก็ต้องขอโทษด้วยนะคะที่เคยล่วงเกินคุณไปบ้าง....”
“ไม่เป็นไรครับ...”