แด่คุณครูด้วยคมแฝก

คุณครูนิมิตร ภูมิถาวร ผู้คลุกคลีพลีชีวิตอยู่กับโรงเรียนในชนบทและเด็กบ้านนอก ได้เจอมาหลายอย่างทั้งดอกไม้ไหว้ครู ทั้งค่าเล่าเรียนที่แปรรูปมาเป็นเงินเดือน ทั้งความรักเคารพที่ได้จากศิษย์น้อยๆ และความนับถือที่ได้รับจากพ่อแม่ของเด็ก ทั้งได้เจอสิ่งที่มาในรูปของ "ไม้คมแฝก" ด้วยมันอาจจะเป็นการลบหลู่ดูถูกของชาวบ้านผู้หวงลูกไว้ไถนาคู่กับควาย มิยอมให้โรงเรียนไปพรากลูกของเขามาเอาความรู้ มาปฎิบัติตามพระราชบัญญัติประถมศึกษา เขาเจอกระสุนปืนขู่ เจอคำพยาบาท ปลอบ เอาละ ความจริงเขาอาจจะไม่ได้เจอสิ่งร้ายเหล่านี้อย่างป่าเถื่อนก็ได้ แต่มันก็มาในแนวนี้ร่ำๆ จะเป็นเช่นนี้ เขาประสบมา หรืออาจรับรู้รับฟังปฏิบัติการก้าวร้าวต่อครูดังกล่าวนั้น เขาจึงเอามาเขียนในรูปนวนิยาย บรรจงตบแต่งบรรยากาศ ตัวบุคคล และเหตุการณ์ให้มันเข้มให้มันข้น ให้มันจูงใจ ให้มันน่าอ่าน ด้วยฝีไม้ลายมือของเขา


นวนิยายรางวัลยอดเยี่ยม สมาคมผู้จัดพิมพ์ฯ ประจำปีพุทธศักราช 2517 ที่มอบแด่คุณครูทุกคนที่พลีแล้วเพื่อการศึกษาของชาติ

นิมิตร ภูมิถาวร ได้รับรางวัลจากการเขียนหนังสือมากมายเป็นการประกันผลงานอันยอดเยี่ยมของเขา ดังนี้
2495 ชนะประกวดเรียงความเรื่อง "พระร่วง"
2512 ชนะประกวดเรื่องสั้นเรื่อง "เด็กที่ครูไม่ต้องการ" จากวิทยาสาร เป็น เรื่องสั้น 1 ใน 20 เรื่อง ที่กรมวิชาการ กระทรวงศึกษาธิการ คัดเลือกให้เป็นหนังสืออ่าน ภาษาไทยนอกเวลาสำหรับชั้นมัธยมศึกษา ตอนปลาย (เรื่องสั้น)
2512 ชนะประกวดเรื่อง "มรดก" จากลองแมนกรีน (เรื่องสั้น)
2517 ได้รับรางวัลนวนิยายยอดเยี่ยมประจำปีจากเรื่อง "แด่คุณครู-ด้วยคมแฝก" (นวนิยาย)
2518 ได้รับรางวัลจากเรื่อง "สร้อยทอง" (นวนิยาย)
2519 ได้รับรางวัลดีเด่นประจำปีจากเรื่อง "เรื่องสั้นชนบท" (เรื่องสั้น)
2520 ได้รับรางวัลดีเด่นประจำปีจากเรื่อง "สร้อยทอง" เรื่องนี้กรรมการอาเชียนฝ่ายไทย ส่งเข้าชิงรางวัลวรรณกรรมอาเชียน (แปลเป็นภาษาอังกฤษและภาษาญี่ปุ่น) (นวนิยาย)
2522 ได้รับรางวัลเรื่อง "คนเผาถ่าน" (นวนิยาย)